Bitef

Workshop Theatre. Izbor iz pozoridnih režija: Vigszinhaz: Tristan I Izolda, Bura Pesti Szfnhaz: Kolomblna, Fedra Budapest! Kamaraszfnhaz: Mletački trqovac, Fiqarova ženidba. DRSKOST, ČEŽNJA, MISTIKA... Razgovor sa režiserom Rdbertom Alfbldijem - U Madarskoj ste poznati glumac. Poslednjih godina ste se predstavili I kao režjser. Kakva je razlika izmedu profesije glumac I režiser? Čime Vas gtuma ispunjava, uzbuđuje I maml ? 111, obratno: dime Vas tjuti I gnjavi ? A za promenu : šta je za Vas u ovom poređenju režija ? Veliku razliku između glume i režije ne vidim. Obe profesije se naiaze tobože u epicentre - u samom sredidtu pozoridta. Glumac svoju pažnju usredsređuje na mnogo manji prostor na sopstvenu ulogu. Pre gradi svoj parcijalni svet. lako u širem kontekstu komplikovanijeg oblika. A režiser - on mora postaviti novi, celovitiji svet u njegovoj kompleksnosti. Obe profesije koriste se drugim delovima stvaraladkih sposobnosti: režija mnogo vise zahteva dispoziciju intelektualnog ili, pre, konceptualnog uopštavanja, disperzije, sposobnosti sintetizovanja. Trudi se, od početka do kraja, da izgradi "funkcionalni" svet sa sopstvenim pravilima i zakonima. Mene privladi pozoridte kao takvo. Čovek koji se stvarno bavi i “muči" pozorištem, taj bi probao u njemu skoro sve. I ja bih rado isprobao posao majstora tona, dramaturga... Možda će do toga jednom dodi! Mislim, takode, da je u životu glumca veoma važno kakve će režisere sresti za vreme svoje profesionalne karijere. Kako se razvija njegov profesionalni život. Poslednjih godina nisam imao čast da sretnem režisere koji bi me kao glumca nečemu izuzetnom naudili ili nečim isprovocirali. Podeo sam da u sebi osedam neiskorišćenu energiju. Kao glumac sam bio sam sobom nezadovoljan. Valjda sam zato podeo da režiram. - Jedan od razgovora koji ste obavlll u Madarskoj imao je naslov: Model novog pozorišta. Kakav je onda taj Vaš model? Možda ne model već pre karakteristični detalji pozorišnog sveta I mlšljenja Roberta Alfoldija? Govori se da se danas više ne može izmisliti ništa novo. Sve je tu ved bilo! Više nidta ne možemo da kažemo ili uradimo a da budemo svesni da je to neko pre nas ved ili rekao ili uradio. Nadi prethodnici. U meni živi takvo pozoridte, koje je u Pozorjstu "Globe" jod pre 500 godina radio dovek po imenu Viljem Šekspir. Tako kao on i ja hodu pokudati da napravim živo pozoridte. Pozoridte koje proizlazi iz vremena u kome se i nalazi. Iz sredine koja nas okružuje. Iz nadeg doba, iz datog trenutka, iz društvenog stanja, iz životnog osedanja savremenika. Iz onih problema u kojima ja danas živim. Ja, kao dovek i gradanin, ne kao pozorišni radnik. U Madarskoj, Slovadkoj, bilo gde na svetu... To, medutim, ne znadi da se priklanjam aktueinom pozoridtu ili, možda, polilidkom. Ja sam za pozoridte koje našu realnost shvata i živo na nju može da reaguje. U danadnje vreme postoji mnodtvo pojava i stvari sa kojima ljudi ili potpuno žive, okružuju ih ili ih

creative capabilities: directing requires much more intellectual disposition or, rather, conceptual generalization, dispersion, and ability to synthesize. He attempts, from beginning until end, to build a "functional" world with his own rules and laws. I am attracted to theatre as such. A man who is truly engaged and "obsessed" with theater would try almost anything in it, I myself would gladly try out the work of sound editors, dramatists... Maybe I will one day come to that! I believe, also, that in the life of an actor, the kind of directors encountered in his professional career is very important. The way his professional life develops. In recent years, I did not have the honor of meeting directors who would teach me something exceptional or provoke me somehow as an actor, I began feeling an unemployed energy inside me. As an actor, 1 felt unsatisfied with myself. This is probably why I went into directing. - One of the conversations you held in Hungary was entitled: Model of New Theatre. What Is your model, then? Perhaps not a model, but a group of characteristic details of the world of theatre and the opinions of Robert Alfoldi? It is said that today we cannot create anything new anymore. Everything had been there before! We can no longer say or do anything without the knowledge that someone before us

had already said or done the same. Our predecessors. Inside me, there lives a theatre in which a man by the name of William Shakespeare worked 500 years ago at the “Globe" Theatre, As he did, I want to attempt to create a living theater. A theatre that transcends the time in which it exists. From the environment that surrounds us. From our age, from a given instant, from social condition, from the life feelings of the contemporary man. From those problems in which I live today. I, as a man and a citizen, not as a theatrical worker. In Hungary, Slovakia, anywhere in the world... That, however, does not mean that I submit to modern theatre or, perhaps,