Bitef

20. September, 20 h Malo pozorište 1„Duško Radović" Trajanje: 40 min, bez pauze

Nesvakidašnja, intimna i provokativna predstava Ko bi hteo mamu kao moju bazira se na preispitivanju različitih stanovišta odnosa majke i deteta, iz Perspektive deteta kao stalno prisutnog "kritičkog oka". Predstava se naročito fokusira na suočavanje istovremenih pozicija Dalije Aćin kao autarke i kao majke. Kompleksnost ove životne situacije, donosi na scenu svakodnevno pitanje: Kada si (i) roditelj, koliko imaš prava na sopstveneživotneizbore: prijatelje kakve želiš, profesiju, emotivne odnose,stil života...? Odluka autarke da sa svojom kćerkom proizvede predstavu u kojoj dete ima aktivnu ulogu partnera, kao i gest uvođenja realne životne situacije na (javnu) scenu, govori о potrebi da se odnos majke i deteta preispita i sagleda na načine koji prevazilaze okvire dobro-poznatih i bezbednih pozicija i uloga. Predstava se zasniva na dokumentarnim materijalima - home video iz svakodnevnog života Dalije i Marise i zvučni snimak intervjua sa Marisom о njenom viđenju Dalije kao majke - i, sa druge strane, na Dalijinom plesnom solu, koji nastaje nezavisno od njihovog porodičnog života. Sama predstava, međutim, nije dokumentarna. Scenska postavka podrazumeva (parcijalnu) improvizaciju, u kojoj Milan Marković uživo selektuje sirovi materijal intervjua, postavljajući ga kao izazov Dalijom plesnom materijalu. To delegiranje oduzima majci/autorki konaćnu kontrolu kako nad dešavanjima na sceni i tako i nad interpretacijom Marisinih izjava, ostavljajud mogućnost poigravanja sa necenzurisanim snimcima, "poželjnim i nepoželjnim" izjavama i iznenadnim spojevima Dalijinog plesa i Marisinih komentara. Unusual, intimate and provocative production Who Would Want A Mom Like Mine is based on the examination of different aspects of the mother-child relationship through the eyes of a child as an everpresent critic. Its particular focus is on the simultaneous role of Dalija Aćin as an author and a mother. The complex life situation brings onto the stage the daily-asked question: When you are (also) a parent, what is the extent of your right to make your own life choices: choice of friends, profession, emotional relations, life style,..? The author's decision to create a show with her daughter where the child is an active partner and the introduction of a real-life situation on the stage speak of the need to re-examine the relationship between mother and child and look at it in ways, which go beyond the familiar and safe positions and roles. The production is based on documentary material - home videos from the everyday life of Dalija and Marisa and the acoustic recording of an interview with Marisa in which she talks about Dalija as a mother - and, on the other hand, on Dalija's dance solo, created independently of their family life. Nonetheless, this is not a documentary production. Its staging requires (some) improvisation, in which Milan Marković selects the raw material of the interview along the way, as a challenge to Dalija's dance material. This delegation of responsibility deprives the mother/author of the ultimate control either over the events on the stage or the interpretation of Marisa's answers, making it possible to play with uncensored recordings, "desirable" and "undesirable" statements and unexpected mixes of Dalija's dance and Marisa's comments,