Brastvo

92

Сад већ не морате сбилазити пола града, док дођете до Дунава, или од Дунава у чаршију. А пошто је било још довољно места, то направи и једну грдно велику башту (парк), па још намести и једнога сталног градинара — Чеха. Где је овога нашао — бог би га свети знао. Колико је вештина наћи, толико је и чудо од ових Чеха, што одмах изникну, Како на њих човек помивли.

После измудри Нечајев да треба провећи и оно брдо. Баш у њега упире нова улица и затвара изглед на Дунав. Ну како за прошасте, тако и за ове радове треба новаца. Од куда да узме Пореза није разрезана , газде и њихова имања непописани; Нити каквог закона, нити какве апелате; што Нечајев каже, то је закон п светиња. И Нечајев каже овако: „Ти В'лчо, да ми донесеш одмах 50 меџедија белих, ти Пунчо 30, ти Герго 120, тл Петко 60, ти Атешкаиклија 100“, — пату нема изговора. Мора донети, ма изорао.

Пунча или Петко хоће да се моле, па искриве главе: „молимо ти се, господине, немамо“, а Нечајев као оракул: „ти ПШунчо 60, а ти Петко 80“. Они се опет почну молити, а он њима опет: ти Пунчо 90, а ти Петко 100. Пунчо и Петко мисле да је Нечајев луд, па тера ће, а Нечајев њима трећи пут удари Об, па опет иште паре. Просто, нашли се људи у чуду !

И тако је Нечајев у својој каси имао увек новада.

Пагани су добивали обдан хлеба, а у вече надницу. Свирали су им у зурле, свирали вас дуги дан, као на свадби,