Delo

Д Е Л 0 144 тава, фо остаде кодт. вас троиц«, да к> дате нама да го иренесемо 8 Ср0110, 8 Сргбск8 народн8 кас8, зацш с8 1 тол народне паре, да 1 оставгмо кодђ кнлза, да 1 он ч8ва, 1 онв ће да отпралл путт, за насг, да не останемо овако1 за век т8рск1 робов!.“ А кадт> н8ше т1а речј аот се обргн8ше, па 1мђ рекоше: „Какве паре одт, наст, траж1те ? Зарт, малко едант, н8тт, народгв оплен1сте 1 8пропаст1сте, па 1 сагт, оћете тоа да работЈте ? Знате л1 ако от1демо кодгв паш8 цјо ће да б8де одт, св1 васг?“ Станко прећУта, докле Ж1ка 1 1га изговор1ше, па ноче Станко говор1ти Жше 1 1ге: „А браћо моа, лоше л1етол цјо а вамв говорјми? Не л! е тоа за васт, народт. добро, кадт, саст тел паре тако1 Учитмо 1 8радимо ? Неће л1 се на1де кадгв года, за наст, Ш за навп сшов1 за спомоћв? Овоа овако неће да остане на овВа рУк8, ако не може сагт>, акадЂ годђ ће да б8де.“ „А Ж1ка па се обрну на Станка , 1 рече м# : „1д1 одотле, нропасникУ, немој да м1 к8ћУ заг8б1шЂ, како фо с! м1 пре заг8б1ЛЂ!“ I такој С1 св1 отЈдоше 1зт, Ж1к1ну соб8. I тако1 мало време про1де, опде Жша 1 Гга 8 серај, да кажУ на Сад1ка, а Садтт, 1 одведе код паш8: ЖјкУ 1 1г5>, 1 0Н1 казаше на паш8 за Станка 1 за СтоАна, где с8 доодћш 8 Матевце. I иаша одма испратј Сад1ка 1 Адема 8 Матевце Горнћ 1 8 ЖГк8, те 8ват1ше Благош, Стевана, 1ованч8, МГгоша, а Шцандра 1 Гол8б 8текоше. Доказа јм Петар Сарал1А. Кадгв годђ заузне Србил Горпћ Матевце, да е сваком8 на знанћ, ко1 зна да прочгга ова1 зап1СЂ 8 пенд1костарт, фо е зап1сан, аманетЂ 1 да се1 каже на с8дђ срЂбски и да се изстраже онел паре одђ оне1 вамше фо с8 записане по 1мена. После Т8рп,1 откараше Станка Боаџ1ш у СтамболЂ за ов81 работ8 кадЂ 1 опђт8ж1 Жша ЋорЈћЂ , 1 1га ШЉерко. II такои да е сваком8 на знанћ, и да нее иросто ко1 знае па не каже ова! протс гро 8 нћгагласи, Године 1860. покушали су Власотинчани такође да се од Турака ослободе. 0 овоме устанку забележио ми је г. Коста Стојановић ово: Мој стриц Ђока Стојплковић, пои Стапоје Јанковић и Ранђел Горуновић, сви из Власотинца, здоговорнли су се тада да подигну народ на Турке. Да би били п од Србије потпомогнутн намнсле јавити кнезу Милошу за зла која пм се чнне. Нанишу му жалбу, у којој нзложе мпоге зулуме: убпства, одвођење н силовање женскпња, турчење и т. д. Пошто су све изложили, испотписују се на жалби . пробуше један штаи као свпралу, и у штапу сместе жалбу, штап одозго затворе да се не познаје. Извесни људи под изговором да ће у печалбу, узму штап са жалбом и дођу у Србију, служећи се оним штапом као н обичшш штаном од потребе. Овако су молбу пренели да је Турци не би могли наћи баш и кад би их претресли.