Delo

98 Д Е Л 0 кидности напора; он је то над дубином престао махати рукама н њега је баш сопствена тежина оборила на дно. Тако је и било! Он је сва она узвишена начела и погледе које је себи разрадно, затворно у својој души као што затвара новце у челичну касу, и начинио од тих начела и погледа мртви капитал. Он ихјеимао, али на остави. Онјепостао заслепљен као каква тврдица који се тешн тиме што има новаца, а живи као скот. Он је имао разрађена начела и погледе, али није живео по њима, поуздао се у своје богаство, уобразио је да су његови рачунн са животом свршени и да сад може одахнутути. А сад као да се поче нешто ведрити усред те ноћи која је била обавила његово умље и из оне тамнине почела му се помаљати јако магловита и неразговетна истпна: да се рачуни те врсте никад не завршују, него да је то свакодневни, силни и непрестани рад, којн се као што вели Марина, свршава тамо негде на другој лепшој обали. (Наставиће се)