Delo

Т Р II Ч 329 Цело пре подне до раиорта, како није било занимања због празника, Трујић се само чистио, па га је ппак наредник, прн нрегледу, трн пута нстерао из строја. Нрви пут што му ннсу бпле довољно чисте чизме, други пут што му није стајала шајкача нраво, а трећи пут што је стајао дроњаво. Али прн свем том, па и поред многобројних наговарања војника, док су очекпвалп да се појави командир, да одустане од рапорта. стално је одговарао: — Нећу. Како је био у задњој врсти, на левом крилу, то је морао да сачека док командир нрво свршн с оним из предње врсте. Тај нрви је био на рапорту по заповести каплара, што му је па вежбању било дугме откопчано. Командир га је зато подуже саветовао, и кад је с њиме свршио погледа у Трича. Он одмах поче, али није изговорио ни неколико отегнутих, испрекиданих речп без икакве везе, дршћући од страха, а командир га отера. као „човека с којим се више ништа не може урадити.“ II Трич погнуте главе оде с рапорта. Тога се дана нигде није појављивао, нити је ма ко знао где се налази. А сутра дан су га војници запнткивали: — Хоћеш ли ранорт? Јеси ли се жалио? и многа силна питања н пецкања падаху са свнју страна, док се није сакрио од те насртљиве масе, која ни најмање није умела штедетп туђе осећаје када се тицало задовољавања њених, и у којој се ннједаи није нашао да га заштити. Када је увидео, да се ни у чију помоћ не може впше надати, завукао би се у какав мрачан кут влажнога сутерена. одакле не би излазио ни на ручак, ни на вечеру. Само у вече. када би се чуо писак трубе дежуног трубача, где сазива значаре да одсвирају повечерје, довлачпо би се лагано, неопажено до собе у којој је спавао, очистио би обућу што брже, п завлачио се у постељу да га ннко не примети. А то му је врло често пспадало за руком, јер стара лампица на сред собе бацаше врло слабу светлост, а како је ретко кад у њој бнло гаса. то је најчешће владала помрчина, која му је много помагала. Нначе, при светлости, бпо би „општн предмет“, о коме бн свакп могао некажњиво све оно да каже, што би му ирнчпњавало ма какво задовољство. Али ни то није тако дуго трајало. После нзвесног времена. за Трича се није знало где је. Он је понова побегао. Свн су