JUS standardizacija

_ 20 OL |E) dpŽ Me 2 s a ===" SONI ORO ] A gde je V = brzina taloženja t = vreme h = rastojanje ko3e čestica predje za vreme t Li= gustina čestice punila Lo= gustina sedimentacione tečnosti

dp= ekvivalentan stok-sov prečnik čestice gravitaciono ubrzanje

g A viskozitet sedimentacione tečnosti

MI

Uzimajući da je viskozitet dat u centipoazima, gustina u g/cm3, visina u cm i vreme u minutima, ekvivalentan Stok-sov prečnik čestice, koja je za vreme t prešla put h, dat je jednačinom:

1/2 h_y 1/2 SC oi:

SR — Ž

d TU, =="I|J 517 ( P | | U-=L

lo

Jednačina 2 predstavlja osnovnu jednačinu metoda gravitacione sedimentacije po koJoj se izračunava veličina čestice ispitivanog punila. Rezultat analize daje se kao kumulativan težinski procenat čes-

tica, sa prečnikom većim od đatog Stoksovog ekvivalentnog prečnika (on se dobiJe iz jednačine 2).

Osnovni nedostaci metoda gravitacione sedimentacije su:

– nemogućnost odredjivanja veličine čestica malih dimenzija. Naime za čestice manje od 2 Nm i ujedno malih gustina, ove metode zbog dugih vremena analize postaju neprimenljive.

- sva merenja vrše se sa razblaženim sus-– penzijama (koncentracije čestica u suspenziji iznosi O,5 do 1% vol) čime se . pospešuje reaglomeracija čestica u toku merenja.

U okviru metoda gravitacione sedimentacije najčešće su korišćeni postupci Andreason-ove pipete, sedimentacione vage i fotosedimentografi. Andreason-ova pipeta (2 i 3)

Kod ove metode, koja se izvodi kao tehnika jednog sloja, taloženje čestica praha

u suspenzionoj odnosno sedimentacionoj tečnosti odvija se u graduisanom staklenom cilindru (slika 1).

slika ı Andreason-ova pipeta