Menično pravo. I

159

158. — Код ових меница почетак рока рачуна се од дана виђења, т ј. дана кад се меница поднесе трасату (или његову заступнику) ради пријема, односно ради самога виђења; кад му се она, дакле, презентира (бр. 161).

Према овоме, ако је рок плаћања одмаг по виђену, онда се меница мора исплатити чим се покаже трасату, т. ј. чим се од њега исплата затражи — 5. 100. тргов. законика,

Ако је пак рок плаћања одређен неко време извесно опредељено или само обично — по виђењу, онда је плаћање на крају тога времена почевши рачунати од дана виђења. Почетак п крај овога времена или рока има се у сваком случају прорачунати по следећем и то:

а) Почетак је, у ошште говорећи, од дана виђења. 'Гај дан је датум пријема, ако овога има; ако њега нема, онда је датум тротеста 8602 нетријема (пли због недатирања пријема) — 5. 101. тргов. зак.; ако нема ни пријема ни протеста, али је стављена виза с датумом (бр. 161), онда се рачуна од њеног датума (јер и ако наш закон ништа не говори о овој виви, опет се може узети, да би се виђење менице могло утврдити и датираном визом. Основа за то има у 5. 105. где се говори у опште о презентацији, а време ове је несумњиво обележено датумом визе); најзад ако од свега тога ништа нема, почетак рока рачуна се од дана издања (5. 92. тп ћпе, а тако и 5. 136. где се опет дан издања узима као меродаван за случај да виђења није било, према чему за овај случај важиће правила из бр. 185). У свима овим случајима сам дан виђења (дакле: датум пријема, протеста, визе и издања) не узима се у рачун, јер се рок рачуна од виђења — 5. 105. тргов. законика. (Ма да 5. 103. трг. зак. у опште вели, да се „обимно време“ броји од следујућег дана