Menično pravo. I

145

није опредељен, нити бар поменут (а таквих мишљења било је ш код нас — вид бр. 96). Ако се у меници рок никако не означи, она неће важити; таква меница не може се подвести под 5. 108. и сматрати као да се пма платшти на обично време. У овоме 5. одређује се само дужина тога обичнога времена и његов почетак, ако овај није особено означен; али се његов пропис може применити само на оне менице, у којима је употребљен израз обично време. Јер ако се о року баш ништа не каже, онда по чему би се то знало, да је се хтело баш ово обично време из 5. 108., а не н. пр. обично време од виђења и т. д.г

В.

Шрагничан рок плаћања.

191. — Ако би се десило, да рок плаћања какве менице падне на какав празник, који је у српском календару првеним словима означен, онда ће се опа морати пеплатити не на тај празник, већ на први радни дан после њега. |Закон не каже радни дан, већ први дан после празника, тшто је једна и истг ствар. И тако, ако би рок био 25. Децембар, плаБање неће бити првог дана после тога, дакле 26., па ни 27., него тек 28. Децембра — 5. 104. тач. 1. трг. зак. Под српским календаром равуме се званичан, државни календар (Шематизам), а не и сваки други. При томе се не води рачун о празницима, које наш народ држи, али који нису означени првеним словима у овоме календару.

198. — Тач. 2. 5. 104. трг. зак. садржи нарочити пропис за последнике других (а не православно-писточне) вера, а на име: „Друге вере после„доватељи дужни су своју меницу којој рок исплате „на какав њихов празник пада, један дап пре тога „платити,“

10