Menično pravo. I

ко

208

закону о повцима законшти течај имају У Србији: у динарском систему ковани златни новци неограничено; а сребрни, бакарни и од никла ограничено и то: сребрни крупни (комади од 5 дин.) до суме од 200, ситни (од 2, 1 и " дин.) до суме од 50, бакарни до 1 п никелски до 5 динара; преко ових сума нико не мора примати тај новац у једној исплати, сем ако сам није тако уговорио. (Наравно да вбог нашег монетарног и економског стања млоги је задовољан кад може да прими ма какав новац, аи не пада му на памет да и ту пробира).

Под појам новца у овоме смислу не потпадају потпуно и новчанице наше Народне Банке. Јер по чл. 12. закона о овој Банци њене новчанице морају у исплатама као новац примати само државне касе п оне касе, које под надзором државе стоје; приватни ако неће не морају тога чинити. Према томе, ако би каква меница гласила на сребро или и злато, поверилац, ако је приватно лице, не би морао у име исплате примити банкноте, већ има права захтевати звечећи новац. „Али ако их прими, онда се сматра, да је исплата одмах и коначно свршена и поверилац ништа више не би могао тражити од дотичнога платца у случају да не могне уновчити примљене новчанице (сем ако су оне биле лажне); самим тим што их је он примио, признао их је за новац, те сам има и да сноси све даље последице тога признања. — Природно је што видимо, да се у саобраћају банкноте примају радије но звечећи новац све док је Банка сигурна, јер их је лакше бројати, чувати, носити ит, д.

ЈУЈОЈЕ

елита тоттлагге. 5. 132.

Почесне исплате на рамун менице дужан је притежатељ примити, а за остатак нетлаћене суме протест подићи. По-