Otadžbina

ПОЗОРИШТНИ ПРЕГхЛЕД

Народно позориште у Београду 1874 године Хоће ли ово бити историја живота једне установе, која је те среће, да се народна зове ? Живот од шест година — па већ историја ! Тако друштвени створови брзо старе, па опет дуже живе од божијах створова! — Можда неко мисди, да ће чути пресуду: иозориште је прпвредидо оволико и оволико, стало тодико и тодико, — пресуђује му се. . . 0! станите! Мпслите ли, да је ла,ко судити ? Кажите ми кодико имате ираведних пресуда? . . Чпни мп се, да би много којешта боље било, да смо мање пресуђпвали. Толишни прогрес, а толикп судови! Толике пресуде, толишиа добчт! Преврните прве листове Фпзике — наћп ћете методу за најтачније мерење мртвих тела, потрошних ствари. Али у физпци човечанскога живота нема ни најпростијих теразпја. Први конструктор ове махиие биће други месија. Али докле ћемо њега чекати ? Свет ће дотле можда бити сав под земљом, и не ће имати ко ни да га распне. Је ли позорпште школа? Иди је створ раскоша и преситости ? Колико разговора о томе! А зар није створ раскоша п школа, наука, војска, Флота, законодавство, трговина — све?Шта је прогрес? Раскош. — Јест! и живот је раскош: али хоћемо да то иде редом, хоћемо да свако разметање има своје место. . . Говорите ли то о историјскоме реду? Годи ли вам тај ред ? Хоћемо ли који друти? Прво ћемо хлеба. Па после?.. Шта ћемо после?.. Ред! ред! камо ред? Дајте оно прво, па ћемо лако после. Та зар не видите, да је васиона комедија? Позоришта је било пре свпју ствари. У један тас трошак народни за шест година, у други корист што му дође постом ради тога; у Један пздатке иојединаца, ОТДЏБИНД I. 21