Otadžbina

СА ЈАВОРА

54Ј

Наиомена. Овде командант крила нареди телеграфисти Новаку Марковићу Зрњевићу, да штацију склони назад у правцу Јавора. Што турске гранате често прелећаху иреко штације, те је се једва и ова депеша отправила, телеграФиста јасно осећаше опасност. При увођењу друге бојнице у борбу, које беше негде пре, негде после, поче се ватра учешћавати. Капетан Пантелић јави команданту да иепријатељ јако наваљује на Долове, иште помоћ да не продру. Густа ватра нарочито сипаше на Доловима. Командант оде на Долове и пошто уђе и друга бојаица и отвори ватру, Турци бише задржани. • Тада и ми почнемо уз пуцњаву ггушака викати: «ура» т «ура» — јер нам беше досадила турска дрека : «ала'\ — «Р1хлала»; само што наши неки почеше уз вику «ура» „ура» и пуцати из пушака у ветар, и ако не виђаху непријатеља. На ову вику принудило нас је то, што турски војници својом виком представљаху нам већу силу, а и себе храбраху; ове обе користи и ми смо рачунали да постижемо. Доцније смо често то чинили, као што ћемо у даљем говору видети. Прасак пушака и пуцњава топова продужаваше се непрестано. Посада с Ограђеника још ништа не предузимаше противу нашег левог крила, сем што бијаше тоиовима ; а тако ни са Калипоља, у колико смо могли видети и сазнати. Непријатељска топовска зрна отежаваше комуницирање по унутрашњости нашег положаја. Још се не знадијаше одсудна нападна тачка, на коју ће непријатељ навалити, а тако ни шта главна команда намерава. Рачунали смо да се још чека шта ли ће Турци из шаичева — Калипоља и Огоријевца — предузимати. Око 2 часа доби командант левог крила следеће писмо од командира артилеријског вода (2 топа) са Паљике :