Plotini platonicorum facile coryphaei Operum philosophicorum omnium libri LIV : in sex enneades distributi, page 604

nde

HN OU

ΕΝΝΕΑΔΟΣ *

κοπο A:

TXETN. T

P pui ο

ENNEAD-: LIBER

SEXTA

L' v

HEPI c2W*bevTEOVpG - i mum

De generibus entis.

Multas deverum generibus que[Hones tangitzmibil verà in boc capite definire videtur.

& que fint que effe dicuntur. Àljj quidem ensvnum tantum,alij veró plura; fed definiz ta:alij deniq; infinita dixerüt, horumq; finguli, alij aliud in medium attulerunt, fiue vnum, fiue finita fiue infinita pofuerint. Cum veró opiniones eiufmodi à pofterioribus fatis iam examinatz fuerint, nobis funt in prefentia dimittendz : eorumque duntaxat opinio confideranda eft, qui difcufsis antiquioribus

determinata quedam rerum genera pofuerüt: s

qui fané neque fafceperunt vnum, quoniam multa etíam,in rebus intelligendis effe viderunt, neque ruríus infinita admittere voluere, quoniam neque id fieri poffet, neque vlla prorfus fcientia foret. Finita vero inipforum numerum redigentes, cum non recté poífent hec elementa dicere, quoniam fubiecta fibi multa comprehenderent , nimirum hzcgenez ra quzdam potius appellarunt : alij quidem decem, alij veró pauciora. Forían etiam non deeffent qui plura infuper nobis adducerent. Efítautem in generibus etiam differentia: nam alij genera effe principia voluerunt : alij resipfas totidem efle genere. Principio igitur eo2 rum fententia, qui res omnes partiti funt in

decem , nobis accipienda videtur , inueftiga: D

turis nunquid decem genera effe velint, commune nomen entis babentia,fiue predicamenz tadecem, Nam & ip(i fatentur ens ipfum non efe in cunctis vniuocum, & recté fatenturcimo vero , illud priusinterrogandum , num illa decem tam rebus inrelligendis quàm fentiendis

ETVS admodum A

quefítio eft, quot nam.

Cap. f.

^ TENES { ΕΡΥ τῶν ὄντων πὸ» κ. ορ σα σου ὸ να mma µεν,κο) οἱ π;αὺυ παNee S NIS λαιοὶ,ο).οἱ δὲ ὠθλσ2”. ς ox μένω, οἱ σ]ε ἄπειρφ . 4 ^ 4 εἰπογπες. WM 39UTCUV v ORO NN εκῶσσι, Οἱ μεν ὤλλο, « x Ed *, f, οι di αλλο ειποντες

πε UG NS LM z É 3 Nx B τος. οι di Tol πεπερασµεγῶ; ποιαυτο eur ci-

ρα emm, ng) vus uev αὐτᾶς ἐζεπιοῦ ἴσαι αὗται αἱ δόξα ἱκανως, ἄθετέαι ἡμη. ὅσα δὲ ἐξεπίσωντες τὸ ἀκείνων εΌεντο ὂν φύεσιν ὥρισμένοις καὶ αὐτοὶ, σεὶ τότων οσπσκεπ]εου. οἳ ὅτε ο) «έμενοι, ὅτι σσολλῶ χοῦ ἓν seis ven" ποιο ἑώρων. ἔτε ὤπειρα, ὅτι μὴ τ' ο πισήμη e» αλῥοιτο. τὸ, τὲ πεπεροισµένα εἰς ὀριθμὸν αὖτῶν, ὅτι τὸ N CX OX EL LAS οὔκ. ὀρθῶς , OIOV GüLx&a. yin dé mme gn ερήκωση, οἱ μεν δέκα, ci dé £A ila. cle d^ eJ awe οἱ σλείω τώτων. ἔσι σὲ κα] ο) τοῖς fpem Sa cbega. οἱ μεν γαρ To, "f 2e jas οἱ δὲ αὐτῷ τὸ ὄντοι τῷ δύει ηοσαῦτω. ποῶτον τούτω, τὸ) διαιρεμένάυ εἰς αέκω τὸ ὄντω λή-Π]έον, αὐασκοπᾶντας πό» meg. d'éxo. yin dl& νοµίζειν αὐτὲς λέγειν, κοιᾷ ὀνόμωτ(θ» πυχόντω τὰ ὄντί(θ», ἡ κάπήγοβχαις ὁ έκαι. ὅτι γρ ἃ συυώνυμον τὸ Qy Cy motos Ay am, «gi üpUcoc Aéysat. jii oy d ὀκείνο πρῶτον ἐρωτήτέου, πότεροι ὁμοίως οὗ τε τοῖς ψοηποῖς, οὗ τετοῖς αἱοῦητοῖς τὸ δέκα, Ἰ CU μὲν ταῖς ei rris παντου, οὐ δὲ τοῖς νοητοῖς, τὸ μεν εναμτὸὶ δε μή εἶναι. ἃ γὰρ à edm Au. 8 d εξεπισεον sive. xàxet v2 dene

fimiliter inlint, an potiusin fentiendis omnia? In his veró quz ad intelligentiam pertinent, alia quidem fint, alia veró nequaquam ?.Vicifsim autem hzc fe habere nemo vtiq; dixerit. Vbi cere té videtur inueftigandum quz potiísimum à numero decem intelligibili nature conueniant.

Etnuns