RTV Teorija i praksa

egzistencijalnim problemima, kao što su nedostatak kadrova, slabi ili skoro nikakvi tehnički uslovi, nepostojanje umetničkih ansambala i organizovane produkcije, siromašan muzički život sredine itd. Dakle, o „muzičkom standardu” jugoslovenskih radio-stanica kao pojmu, sugerisanom za osnovnu temu ovog izlaganja, jednostavno se danas još ne može govoriti. Vratimo se, međutim, mogućnostima kulturnog i umetničkog dejstva muzičkih emisija. Saznanja do kojih su teoretičari došli istražujuči probleme uticaja sredstava masovnih komunikacija putem umetničkih sadržaja nisu po nas najpovoljnija. Dodamo li ovakvim konstatacijama rezultate istraživanja auditorijuma obrađenih u specijalnim službama naših RTV centara, doči čemo do zabrinjavajućeg zaključka da su umetnički sadržaji naših programa, pa i muzički, prilično slabo slušani. Ostaje otvoreno pitanje ponašanja muzičkih redakcija prema auditorijumu, što znači prema svim savremenim modalitetima stvaranja programa koji će moći da bude i dovoljno privlačan i dovoljno sadržajan, koji če na najbolji način proisteći iz prednosti radija kao najsavršenijeg i najelastičnijeg auditivnog medija, i koji če pod svojom osnovnom funkcijom podrazumevati i sve takozvane sekundarne aktivnosti. Misli se tu na sistematsko povezivanje sa celokupnim stvarnim muzičkim životom čiji bi veran odraz i konstruktivni činilac muzički program radija zapravo trebalo da postane. Većinu muzičkih emisija naše redakcije pripremaju slaganjem kompozicija iz fonoteka, vodeći računa o statističkoj ravnoteži pojedinih žanrova, usklađenom odnosu procenata (istini za volju dosta proizvoljnih) đomaće i strane muzike, zatim o kvalitetu snimaka u izvođačkom i tehničkom smislu. Određeni programi opremaju se nešto širim podacima iz postoječe muzikološke i publicističke literature. Drugu, po broju manju grupu, čine emisije aktuelnijeg sadržaja, muzičke reportaže, muzičko-informativne emisije, montaže i slično, takođe finalizirane u redakcijskom studijskom prostoru radi kasnijeg emitovanja. Treću, radijskom mediju najadekvatniju formu direktnog prenosa najrazličitijih muzičkih događaja iz koncertnih dvorana, škola, kulturnih domova, fabričkih hala, operskih i pozorišnih kuća koristimo najređe, u nekim stanicama gotovo nikada. Jasno je da intenzivnija aktuelizacija programa zahteva korenite promene celokupnog načina mišljenja i rada u