RTV Teorija i praksa

2 E.Kardelj, Pravci razvoja političkog sistema socijalističkog samoupravljanja, I.C. „Komunist”, Beograd 1977, str. 238.

ра ipak Ijudsko meso baca u ponore nezasitog kapitalovog želuca. Bilo bi pogrešno sve negativne i afirmativne crte etiketirati televizijskom mediju. Televizija ne može predstavljati „žrtvenog јагса” čovjekovih mana. Jer, biče televizijskog medija nema ničeg lošeg; samo po sebi vrijednosno neutralno ono je samo determinisano čovjekovom društveno-istorijskom praksom i kao takvo sa svojom se ulogom mora posmatrati kroz odnosni društveno istorijski kontekst Televizija ne može čovjeku da donese slobodu a niti neslobodu. To može samo čovjek sam. U tom smislu i Kardelj explicite ističe svoj stav slijedečim riječima: „Izvanredno veliku ulogu u društvenom životu ima sistem javnog informisanja i komuniciranja, to jest štampa, radio, televizija i druga sredstva informisanja, odnosno, kako se obično kaže, mediji društvenog života. Međutim, to nisu samo mediji, nego i politička snaga koja može da dejstvuje na društvenu svijesti veoma progresivno i veoma reakcionarno.” 2 U tom smislu, reakcionarnost upotrebe sredstava masovnih komunikacija ogleda se u tendenciji čovjekove destruktivne upotrebe ovih sredstava protiv sebe sama, svoga Ijudskog integriteta i svoje slobode. Masovni mediji postaju sredstvo ргеко kojeg se ostvaruju klasni interesi tehnobirokratskih grupa i pojačava čovjekovo otuđenje (kako u radnom tako i slobodnom Ijudskom vremenu, u načinu potrošnje, te u porodičnoj i uopšte društvenoj organizaciji Ijudskog života, sistemu vaspitanja, kulturi itd.); sredstva koja umjesto iniciranja čovjekove participacije u društveno-političkim odnosima zapravo pojačavaju

218