RTV Teorija i praksa

određenim malim prostorom u magnetnom spektru s jedne strane. i krutim legalno-formalnim odredbama s druge. Upravo ovakva ograničenja osećaju i naši pioniri na području alternativne televizije. koje naš televizijski džin. ako nije u stanju da potpuno ignoriše. a ono karakteriše kao amatere koji proizvode „tehnički inferioran program". jasno je da ovakva karakteristika može doči samo od grupa čiji su interesi okrenuti ka očuvanju pristupa televizijskim sredstvima proizvodnje i distribucije. a to su u prvom redu grupe profesionalaca čiji se medijski život i karijera zasnivaju upravo na „specijalizaciji posla” s jedne strane, i „određenom, malom broju" radnih mesta s druge strane, Uz to, tobože, „inferiorni tehnički standardi alternativnih televizijskih sistema naročito iritiraju pedagoško-obrazovne grupe društva koje svoj sopstveni kredo zasnivaju upravo na mistifikovanoj veštini ekspertize i sertifikacije. Tako aiternativna televizija nailazi na organizovan otpor na izgled vrlo različitih ali zato vrlo jakih društvenih snaga. U takvoj situaciji jasno je da suština subverzivnog dejstva portabl televizijske tehnologije, u odnosu na pomenute društvene sfere. može biti samo u vrlo pristupačnoj mogučnosti videotejpa da samostalno zabeleži, spremi ili trenutno ponovi proces i da na taj način razbije upravo neverovatno jak mit koji tvrdi da tehnologijom treba da upravljaju i da je kontrolišu isključivo elitne društvene snage. (asno je da u nekom idealnom tipu društvenog sistema decentralizovana transmisija treba da predstavlja dominantnu a ne anatemisanu praksu, što danas upravo nije slučaj pa zato nisu ni besmislene ideje da svakom stanovniku zakon zagarantuje osnovno pravo pristupa sredstvima informacijske proizvodnje i distribucije. Ekonomski pristupačan najširim društvenim slojevima poštanski distributivni sistem izgleda da predstavlja trenutno najdemokrafskiji, najjavniji informacijski sistem. Celovit alternativni televizijski sistem (televizijska proizvodnja i distribucija) pojavljuje se u eiementarnoj formi kada se video-kasetna televizijska proizvodnja sjedini sa poštanskim distributivnim sistemom ili bilo kojim drugim oblikom robnog transporta, jer več u takvoj kombinaciji distributivna struktura teži ka veoma visokoj fleksibi 1 nosti. Međutim, kasetna distribucija predstavija samo delimično rešenje u odnosu na neki ceiovit sistem jer, u ovako postavljenim odnosima, za svaki televizijski aparat mora postojati po jedna kaseta sa istim programom. Ova varijanta je nemoguča, odnosno neizvodljiva, pošto potreba za večim brojem kanala koji bi vršiii prenos u stvarnom vremenu ali manjem broju televizijskih aparata nego što je slučaj sa klasičnom mrežnom televizijom s jedne strane, i

51