RTV Teorija i praksa

prostor ima svoj osebujni zvuk i govor, osposobljeno uho u njemu otkriva jezik prepun značenja. Mogla bi se izvesti obuhvatna estetska analiza Travničke hronike kroz sSmo ispitivanje njenog zvučanja. Zvuk kao čujna forma unutrašnje slike i njenog dubljeg smisla: za Rotin „suvi i drski ton” bliskoistočnog prevodioca i kavaza, Andrić kaže da je „samo spoljni izraz unutarnje pustoši, sumnje u Ijude i odsustva svih iluzija”! Umetnost koja gospodari slovom našla bi u Travničkoj hronici izvanredan materijal za izoštreno delovanje na uobrazilju i osetJjivost usamljenog slušaoca koji, poput Davila, danima ne izlazi iz sobe, opsednut zvukom i „mentalnim slikama”. Ono što se može dokučiti proučavanjem hronike zvuka u Andrićevom delu, svakako važi za radio, ali mi se samo prividno, i privremeno, bavimo zvukom odvojenim od slike koja iz njega proizlazi, da bismo mu ispitali kvalitet i energiju. Odmah zatim nastavljajući istraživanje, vraćamo ga njegovoj slici, gde i pripada Nas, naravno, poglavito zanima sukob unutar zvučne slike. Stari dokumenti koje proučava u muku arhiva, Andriću nisu tek neme činjenice o „konzulskim vremenima”; poput onog „tamničkog zvona” koje decenijama, stolećima i ne zvoni (U čeliji broj 115), a onda se najednom oglasi tutnjem koji je „zajednički glas svih zvona” - u piščevom duhu te reči i ti podaci jasno odzvanjaju, gotovo su protumačene i odsvirane note, baš kao i živi zvuk prirode koji u njemu odjekuje od detinjstva. Pa izgleda kao da se „svi elementi čovekovog sveta, jedan za drugim rafalno pretvaraju u zvuk”. Konačni opis tog zvuka pripada doktorskoj disertaciji Istorija zvona Travnička hronika kao partitura! Čovek koji razgovara sa Gojom, razumljivo, majstor je oblikovanja slike, ali eto on u isto vreme zna sve

50