RTV Teorija i praksa

о tom pitanju (DS). Parcijalni stavovi drugih partija o kulturi (kao oni o pravu svih naroda i narodnosti na sopstvenu kulturu, jezik i pismo) ne sukobljavaju se sa ove dvije dominantne koncepcije kulture, nego su donekle komplementarne sa njima - јег u sebi nose ona univerzalna stanovišta koja ne poriče nijedna demokratska stranka. Susret dvije kulturne paradigme Od svih parlamentarnih stranaka, Socijalistička partija je ponudila najkompletniju viziju kulture i kulturne politike. Ona je ovu sferu prožela sa više drugih, tako da se u cjelini programa ipak uočava koncept kulture kao načina života, a ne uskog sektora povlaštenih stvaralaca i „kulturnjaka”. Tako je kultura definisana kao a) oblik Ijudskih prava na korišćenje kulturnih dobara i pravo na slobodno stvaralaštvo, b) oblik političke kulture u svakodnevnom životu, c) kao duhovnu sferu značajnu za misaoni i svestrani razvoj ličnosti i očuvanje nacionalnog identiteta, ali i kao d) proces podizanja civilizacijskog nivoa naroda (str. 6, 12 i 13). Bez obzira što su neki od ovih segmenata manjkavo obrađeni, ipak njihova cjelina pokazuje jedan promišljeniji koncept kulture. Isto tako se mora priznati konsekventnost i kulturne politike koju je u svom programu zacrtao SPO. Ovaj koncept kulture je razvijen u obzorju duhovne i moralne obnove srpskog nacionalnog bića (poglavlje br.s), ali i u kontekstu državnog uređenja Srbije (gdje se insistira ~da u Srbiji budu u službenoj upotrebi srpski jezik i ćirilično pismo, te da ekavski i ijekavski izgovor budu ravnopravni”, č1.3). Ova partija smatra da ne treba praviti neki „novi moral”, nego se samo založiti da se prevrednuju i rehabilituju najvažnije komponente srpskog duha i senzibiliteta „svetosavske duhovnosti”. (Po ovom pitanju skoro identično

18