RTV Teorija i praksa

d) mnogo manje obavezujući sud pripadnika auditorijuma kojim najčešće izražavaju svoj odnos prema muzički najšire prihvatljivom, i to i zbirno i pojedinačno (npr. „popularna pesma“, „populami valcer“, „populama rok-muzika“itd.) za razliku od drugih koji po njihovom muzičkom ukusu nemaju uslova za pridavanje atributa ~popularnog“. Pojmovi popularnog i kreativnog, kao tonskih dostignuća koja su svesno namenjena emocionalnom društvenom biću, dugo su formirani sa svojim pripadajućim sadržajima ustaljivanim u samom životu, zadovoljavajući čovekovu imanentnu potrebu za tonski misaonim sadržajima s jedne, i muzičkom zabavom i razonodom kao rekreativnim potrebama, s druge strane. Zato su i u ukupnom muzičkom razvoju tendencije jačanja naglašeno umetničkog elementa kao tonski saznajnog i tonski rekreativne muzičke zabave imale samo prolazna razvojna usporavanja, ali ne i prekide svojih jasnih razvojnih kontinuiteta, jer obe tonske potrebe, po pravilu, reprezentuju dva bitna zahteva Ijudske prirode: potrebu za umetničkim doživljajem sveta u kome se živi i tonskom rekreacijom u tom istora svetu. Tako je vremenom aflrmisan i jedan od prirodnih razvojnih muzičkih principa, jer se pokazalo da samo celovitim muzičklm delovanjem mogu biti aktivirani puni potencijali poželjnih uticaja na razvoj muzičkog života i masovnog ukusa kao „usmenog intonacijskog rečnika“ savremenosti. A takva punoća umetničko-zvučnog ambijenta u svakom razvojnom trenutku je istinska potreba društva kao celine i pojedinaca koji ga čine. Centralni problem ovoga napisa su, međutim, forme nastajanja i postojanja folk-muzike i odnos prema njenom izvoru - narodnoj muzici. A razlozi nerazumevanja ovog problema jesu više u nedovoljnoj i nesistematičnoj informisanosti, nego u neshvatanju tog dela muzičkog razvoja. Na našim prostorima, pored veoma stare arhaične muzičke kulture u narodu, vekovima je postojala (i delovala) liturgijska muzika u srpskoj pravoslavnoj crkvi, sa sveštenicima kao nosiocima tog dela kultumog razvoja u svakom gradu i gotovo u svakom selu. Uticaji razvijenije svetovne muzike oglašavali su se samo povremeno i, sledstveno tome, izuzetno, kao što je zabeleženo u retkom istorijskom podatku o učešću „Dragana iz Prizrena“ i „Prede svirca“ iz Dubrovnika na svadbi Stefana Dušana u XIV veku. Vremenski tok od nekoliko daljih vekova robovanja pod Turcima bio je označen potpunom prazninom naročitom u kulturnim delatnostima, što je u autorskoj muzici, kao javnoj kontinuiranoj delatnosti stvaranja umetničke tonske tradicije, ostavilo neizbrisiv negativni trag. Bio je to svakako i najjači razlog da odmah posle prvih znakova smirivanja

148