Serbska pčela

31

на ону землк), изт. кое е ЧЈДна она Сербскосвободнлчка нПандЈрска чета посталаи прославила се, достоино не бацнмо, и што бм • пов1зстннце наше достоино бвгло да га не оцЗзНимо. Између онн у Народу нашемт. мужева, кои су за сва будућа времена красне заслугама своима паметнике у сердцу благодарногђ потомства подигли, налазимо мв1 за ову годину у повћстници нашои СоФрон1н 1оановића, Пакрачкогт. Владв1ку и в1;чне памети достоиногт. Монаха, кои е, кадт. се ИшиФорт. СтеФанопићт. врстнвш и честитвш ВладвЈка СлавонскЈи збогт. велике старости своеволвно престола свогт. одрекао, 1743 год. Владмкомт. Пакрачкимв постао, и ст» тимт. име свое кодт. народа ов^ков^чт, гато е не само започетвЈи одт. Предка и благодћтелл свогђ СтеФановића Владв1ческш дворт. (Рез1ден1 цк ) ј у Макрацу доверш10, него што е шштт, и оно мало землннм добара, кол и дамаст. Кпгскоши Пакрачкои принадленЈе, самв собомЂ стекао, и ст. добвшнвЈМТ. Пр1в1лепвма потверд10 ш 37 ). Ст. именомт. дакле овогт. рћдкогв народнћи. иат. монашескогт. чина пркчтели као ст. наикрасншмт. честитости лк>дске цвћткомт. пов-ћстницу нашу за ову годину ст» духомт. наичист1бгт. признателства, ово на утЈзху Церкве и Народа, а ово на побуђенћ онбх АрхшастБ1ра, коима е признателностб и благодарпоств народна наивећа и наислађа трудова свои награда, украсити не пропуштамо.

37) Чапд. II. 156.