Srpski književni glasnik

ЕТИКА И АЛКОХОЛИЗАМ.

ВЕОМА ПОШТОВАНИ ЗБОРЕ!

После исцрпних говора господе предговорника, нећете ми замерити, ако будем кратак, нарочито стога, што су у суштини сви говорници на овоме збору говорили

о предмету етичког процењивања алкохолизма, односно антиалкохолизма.

Врло често се чује замерка против етичке процене алкохолизма: ама шта чини „нешто мало“ вина или пива, што се уопште пије, и најзад шта се кога тиче, ако се неколико људи развеселило; ви антиалкохоличари уопште све посматрате кроз мрачне наочари. Овај прекор баш сам данас морао чути у жељезничким колима на своме путу за Данциг.

Ја долазим из једног краја Моравске, који је богат алкохолом — из моравског Влаха — и ко је год био икада у положају да посматра живот и обичаје алкохолизма у маси, тај ће умети тачно да оцени оваке и све сличне изговоре. Ствар се не тиче предмета: вина, пива или ракије, већ лица које пије, тиче се његовог душевног стања, како се оно развило услед пића, лично и наследно; тиче се целог душевног обележја пијанца, целокупног карактера његова и погледа на свет, а не објекта алкохола. Тим што се одлучује за пиће, алкохоличар заузима према најважнијим животним питањима сасвим друкше становиште него ли противник пића; пити или не пити алкохолна пића значи данас избор и решавање за два посве различита погледа на живот.