Topola

152

пријатеља но најгору шалу. Још Соломонје рекао: „да су уста паметном човеку на срцу, као што је будали срне на устима". Има, међу тпм, људи који не пазе ни шта говоре ни шта раде; а то просто за то, што се нису свикли стрпљењу и владању самим собом. Какав ватрен оратор - нарочито ако му се пљескањем подиђе може излетити са тако уједљивом реченпцом, да му се најпосле може и жалост за срамоту вратити. Има чак п људи, државника, који би се именоватп могли, а који су пропалп само за то: што нису могли да трпе да не кажу по неке, оштроумне, доиста, али болне ствари на рачун својих протпвника. „Обрт какве реченице“ вели Бентам „решио је судбину многог пријатељства, а Бог зна и колико царевпна“. Једна шпанска пословица вели, да „гускпно шиштање често впше пече но лавова шапа“. Еарлајл, говорећи о Кромвелу, додаје; како „човек, који не уме да држп језпк за зубе, никад ништа учинит не може“. Један од највећих нротпвника Виљема Ћуталице сведочи, како „никада ни једна дрска п несмшшБена реч није пала са његових усана“. Исто вреди, као што смо нагласили, п за ЂпшингШона, којије био сушти такт у говору, пе користећи се никада слабошћу својих противника, нити тражећи кратковечне славе у каквој дебати. Право је речено, међу тим, да свет, пре а после али најпосле, долази п по-