Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

SCHLEGELII. XLIX

affeetu commotus, pronuntiasse narratur. (Ràw. I, cap. 9, el. 18.) In ultimo versuum pede nihil uspiam variatur, proximus ante caesuram locus varios pedes admittit, nunquam tamen, nisi fallor, diiambum vel secundum paeonem, scilicet ne similes evadant clausulae. Non adversatur rationi nostrae, quod in Rameide c/ocus in quatuor partes distribuitur: पादे चतुर्भिः संयुक्तमिद वाक्यं समाक्तरैः ।

nam poetica rei metricae expositio non nimis est urgenda. Et conciditur sane hoc distichon in quatuor membra vel articulos, numero syllabarum aequales; id modo teneamus, bina singulorum versuum membra rhythmo, in quem exeunt, esse diversa et sibi invicem quodammodo. opposita.

Duobus duntaxat metris utitur. Bhagavad - Gitae auclor: Cloco, de quo iam egimus, per universum carminis sui tenorem; quotiescunque vero spiritu lyrico altius exsurgit, alia quadam distichorum specie, quorum singuli versus viginti duabus syllabis concluduntur. Huius

melri, quod ad genus 7risht'ubh pertinet, schema maxime usitatum hoc esl:

—

Est et hoc mixti generis: ultimus pes quaternorum membrorum inter se aequalium. semper idem esl; cete-

rae sedes nonnullos alios pedes admittunt, hunc fere in modum :

| (

== VUE ]

-- ~ - -- ~~ ~“ = ~~ -- - ~“ - -- ~ ~~ । ~ ~ - o—

१ —

x x

= — ———

|

Haec hactenus. Quae eo potissimum consilio protuli, uL certiora edocerer. — Etenim versificandi ratio 1v