Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

XIV PRAEFATIO

cütur, inserta suo loco Bhagavadgita; is olim Viri cl. + पषा ति.

His denique accedat mentio fragmenti codicis, quod mecum communicavit Vir cl. Turoponus Brwrey, quum aliquot abhine annis Gottingae eo consilio agebam, ut lhesauros bibliothecae Academicae ad usus meos converterem. Insunt tantummodo capita XVI et XVII. Adiecta est textui explicatio JAdedrthadípikd sive illustrauo veri Bhagavadgitae sensus, dialecto quadam Hindica a Ginánadéra composita.

De codice micrographico, quo ad confirmandam emendationem ultimi distichi usus est Schlegelius, ipse dixit in adnot. p. 254

hecensitis codicibus, verba facienda sunt de duobus commentariis, quibus uti nobis licuit. Prior $ubó| dhinf i. e. intellectu facilis appellatus, iam notior est et brevi expediri potest. Scripsit eum — Cxipzaza - Svànix, etiam Caipmaga-Yari et pleniori forma Caipmana-Sváni-Yar diclus; postrema appellatione ipse utitur in epilogo libri sui. *)

*) Epilogus ab hisce versibus incipit: > तेनैव दत्तया त्या तद्रौताविवृतिः कृता । स छव WpHG SHIT प्रोणातु मरालः ॥ पटेमानन्दपादाढनरनः्रोधारिणाघुना । स्राघधलू्वानघ्रातना करता गाता Sprit ॥ Prius distichon ad deum Vishnum esse referendum, patet; alterius versu priori magister significatur; nam quod dicit, pulverem lot pedis Paramánandae a se tanquam signum felicitatis gestari, nil aliud est, quam artificiosa paraphrasis appellationis usitatioris qrzgsmísmTr, qua dicitur discipulus pedes magistri venerari. Cnipnana-Svàur vulgata est forma,

de ०६५६५ 747 cf. not. seq.