Branič

374

Б Р А Н И Ч

број 11 к 1

мениде бринући се о иснлатн њеној може нротестовати о року г а како је нокриће већ одузето од трасата то би иесумњиво преносиоци — на основу § 140 — постали нншан акције имаоца меничног писмена, и то баш оног лица, које их је и довело у тај незгодан положај ! Кад је имао право да се обрати трасату ;:а акцепт, то зашто се није користио њиме, за што није ограничио трасата у располагању покрића, те тако да ослободи од даље одговорности преноситеље за један дуг, који су они у самој ствари већ исплатшш?.. Право је, дакде, да ималац неакцептоване менице сам и сноси тнтетие последице своје нехатности. а не да за своју кривицу друге чине одговорним! •' Па нпак, ма колико да се чини да је овака одбрана преносилаца на разлозима основапа — разлози ови не би се могли одобрити. Ималац неакцептоване менице, побијајући их. имао би само да рече: Шта ме обвезује да се бринем о иоложају трећих лица, ако се не будем користио својим правомг Да није закон? Ја ту обвезу не видим из његових одредаба; он нити иаређује да се акцепт мора набавити, нити каже кад се иротест због непријема мора учинити 1 ) а тиме ми је допустио да се неограничено могу користити својим иравом. Или да ннје какав уговор? Али из менич. писмена не видим да је.ико закључио какав уговор односно акцептације. Мој се поступак, дакле, оснива на праву које ми закон даје. а које није никаквим нарочитим уговором модиФиковано, па за то, ако је он од незгодних и штетннх носледица за кога, нисам одговоран. јер — сјиг јиге &ио и1Г петгпГ/асг( пјитат. Најзад, зашто ми иребацивати погрешку, коју сте н сами учинили. нашто ми нребанивати за нехат кад ете п п сами нехатни били? Ја сам се на вас угледао. Сви вп. преносиоци. били сте у моме положају, имали ете меницу у рукама, па онда за што нисте и сами тражили акцепт од грасата ? ГГазите, дакле, добро, да осуђујућп мене — себе не оптужите! А би лп пмао каку одбрану издавалац менпце ако би му т ) Читај: закон, Ш. „0 нријему."