Branič

Страна 362

,Б Р А Н И Ч"

Број 7

ровима ових са својим властодавцима, ако награда ни.је у см. § 27. зак. о адвокатима уговорена. На основу таквог схватања судови су почели одступати од првобитне праксе и сматрати, да у погледу досуда парничних трошкова имају одрешене руке. Оваква пракса судова не одговара закону. Кад се узме у обзир одредба § 31. зак. о адвокатима, види се, да се парнични трошкови досуђују странци, коју адвокат заступа, дакле властодавцу а не пуномоћнику, и адвокат, који је странку заступао, може исте задржати само „до висине својих трошкова и награде", која, ако није уговорена, преставља ону из Правилника. Када је тако, онда би судови погрешили, када би осуђену страну осуђивали на мање трошкове но што преставља по Правилнику награда адвокату супротне стране, јер би остатак до висине, Правилником предвиђене награде, имала да плати странка, која иначе спор добија. То би се противило и § 800. грађ. зак. на коме судови базирају сво.је одлуке о парничним трошковима, јер странка која спор добија не би на та.ј начин била потпуно обештећена у својим правима. На основу тога држим, да је и са законске тачке гледишта Правилник о наградама адвоката обавезан за судове у толико, што судови губећу страну не смеју осуђивати на накнаду мањих трошкова добијајућој страни но што ова мора платити своме адвокату по Правилнику о наградама адвоката. Наравно, да нарочито уговорена награда између послодавца и пуномоћника, не може суд обавезати код досуда парничних грошкова једној парничној страни. Али суд је властан и по смислу цитираног § 31. зак. о адвокатима, да досуди веће парничне трошкове једној странци но што предвиђа Правилник о наградама адвоката, а то треба да буде само у оним случајевима где по обимности рада око прибављања доказа, дужине трајања рочишта и др. томе има места. Досуда већих трошкова у таквим случајевима је неопходна са разлога, што би адвокати, којима се од обичног спора исти претвара у велики и компликовани спор, могли да откажу својој странии заступање у таквом спору, па би онда настала потреба, да властодавац са пуномоћником изричито у см. § 27. зак. о адвокатима уговори висину своје награде (§ 27. зак. о адв.), која би, била већа од оне награде, коју Правилник предвиђа. Како ће код тежих случајева, услед обимности рада, властодавац у више случајева морати да изричито уговори награду са својим пуномоћником, и како је проузроковач и ових трошкова супротна страна, то је право, да по § 800. гр. зак. и овакве повећане трошкове плати губећа страна. У таквим случајевима суд има чак и дужност да губећу страну осуди на пла-