Branič

УСЛОВНА ОСУДА И СПоРЕДНЕ КАЗНЕ 4с9

губитак часних права само за време издржавања казне" и прописа § 48 ш Ппе к. з. који нредвиђа да се губитак часних права „рачуна од дана када је казна издржана, застарела или опроштена". Наравно ако није изречен трајан губитак часних права. Ова кодификација није у складу са принципом 1ех ро81епог сЈего&а! 1е§'е8 рг1ог1, јер пропис § 48 к. з. долази после прописа § 46 к. з. иако се ради о прописима из Општег дела Кривичног заклника. Но, нас у овом случају више, и у главном, интересује одредба § 46 од, III к. з. обзиром на питање које расправљамо, јер овај пропик нормира, да се губитак часних права изриче, „само за време издржавања казне". — За време издржавања заточења. Значи, мора се бити на издржавању — извршавању заточења, па да тече губитак часних права, иначе кад тога нема, нема ни губитка часних права. Ако осуђеном лицу на заточење, које је уз то осуђено и на губитак часних права (па и на губитак службе) буде ова главна казна — заточење — застарела или опроштена, ниуком случају не може после овога ступити у дејство споредна казна губитка часних права, па следствено томе ни губитак службе. Ово произилази ех 1е§е § 46 од. III. к. з. Питање које смо формулисали насловом састоји се у томе: да ли и условна осуда повлачи губитак часних права, а нарочито, да ли примена условне осуде (прописи §§ 65—68 к. з.) искључују примену прописа § 48 и § 49 к. з. или не искључују. Видели смо да по пропису § 48 т Ппе к. з. рачунање временог губљења часних права има да се рачуна, од дана када је казна издржана, застарела или опроштена", па питање продужчва: да ли и условно осуђени на главну казну има да буде осуђен и на споредну казну губитка часних права, па и губитак службе, или не. Ако треба да сноси и споредну казну питање се окончава са тим: од када, као и докле и на који начин да му се рачуна. Одмах да одговоримо: О рачунању њеном од прав х:нмжности пресуде, не може бити говора, јер се ради о изрицању краткорпчне казне од шест месеци строгог затвора или једне године затвора или пак о изрицању новчане казне. Тако исто о рачунању сношења губитка часних права — губитка службе, по и.државању, застарелости или опроштају главне казне, условно г зречене и проглашене, не може бити речи, јер условна осуда — протеком кушње (време за које је извршење казне одгођено) немз горња својства издржаности, застаре или опроштаја казне, јер лице које за време кушње није починило које кривично дело, третира се К:10 да није осуђено. Ово изрично нормира § 68 111 Нпе к. з где се каже: „сматраће се да осуђеник није ни осуђиван на казну". Према томе изрицању споредних казна поред условне осуде нема места. У вези горњега појављује се и питање: да ли примена § 65 к. з. искључује примену прописа § 49 од. I к. з. како смо то раније истакли, и да ли ова два прописа хармонирају. — Први пропис дозвољава суду, да изрече казну до и са шест месеци строгог затвора или до и са једном годином затвора, или новчано изречену казну може прогласити условном у трајању од једне до пет година (време кушње). Што значи, ако суд изрече казну