Filatelista
13
____OOOOOO Ču _______________ 1877. godine, u depou pošte se nalazilo svega još 2.061 komada marke od 15 para, što znači da su do tada bile praktično utrošene i da po povlačenju iz tečaja 1880. godine, među ostacima docnije prodatih na licitaciji, te vrednosti praktično više uopšte nije bilo.
Marke su vrlo dopadljive nežne narandžasto žute boje, sve pripadaju tzv. prvom štampanju iz 1869, javljaju se najčešće u zupčanju C (9 1/, : 12), ređe kao varijanta B (9 1/5) još ređe u varijanti A (12) i izuzetno kao D (12 : 91/5). Najveći sačuvani veći komadi neponištenih maraka su nekoliko četveraca u zupčanju C i jedan jedini par varijante B. Od varijante A poznato je svega nekoliko pojedinačnih komada, a od varijante D video sam u životu samo tri žigosana primerka sa žigom Beograd i datumom 16. ili 17. januar (1871).
Na slici 1. prikazane su neponištene marke od 15 para.
Postavlja se pitanje odakle danas uopšte potiču neponišteni primerci, kada ih nije bilo u ostacima posle povlačenja iz tečaja, a u Srbiji sigurno nije bilo pojedinaca koji su ih u to vreme sakupljali. U tom periodu su međutim tada već postojeći trgovci u Evropi, u Nemačkoj, Engleskoj, Francuskoj, Holandiji i drugim zemljama, poručivali od pošta drugih zemalja neponištene serije maraka u većim količinama, koje bi odmah po prijemu razdvojili u pojedine komade i samo cele serije prodavali sakupljačima. Tada se nisu sakupljali četverci ı veći komadi, a ono što danas imamo potiče iz trgovačkih lagera iz inostranstva.
U opisu upotrebe ovih maraka počinje se od pojedinačnih (single) frankatura, pa do frankatura sa 2, 3 i više maraka od 15 para, na pismima u unutrašnjem i u spoljašnjem saobraćaju. Kod frankiranih pošiljaka za inostranstvo treba pomenuti činjenicu da su do primcne UPU tarifa, od 1. juna 1875. godine, pisma za Austriju ı Mađarsku stajala 35 ı 25 para (zbog čega su te dve vrednosti i štampane) a tarifa za dalje inostranstvo iznosila je koliko 1 tarifa iz Austrije, pomnožena sa 5, plus dodatnih 2 do 3% za uslugu austrijske pošte. Primer bi bilo nekoliko meni poznatih pisama iz Beograda u Firencu sa frankaturom od 85 para, što je ekvivalent austrijskoj tarifi od 15 krajcara uvećano za dva, odnosno 17 krajcara. Po stupanju na snagu UPU tarifa, pismo za inostranstvo iznosilo Je 40 para.