Glasnik Skopskog naučnog društva

230 Гласник Скопског Научног Лруштшва 22

кухар, и го кажат мађар, по грчки језик, и он от исто-то село роден, и други тројица слуги. М уреден манастир со вси потреби манастирски, а мађар, истина сељаћ, али чуваше добро манастир. А друго-то село Шишево со 16 кући христијани — има и манастир Свети Никола. М тамо нема егумен, но двојица, живејеха тамо; јединија беше дијакон а други монах, које и то манастир имаше земљиште и приходи но само за њих двојица, које аз не ги видох трезни но все оба пијани, и тако измреха, и аз ги сараних. М оста пуст манастир, и они две села, свеђере 40 кући не може да ме одржават. Того ради у град попаЈовин, прота и заступник беше када идеше владика по епархија, те ме погодио да му служим во град на протина епархија. Ми платаше на месец по 100 гроша, и села да радим, и протини кући беху 150. ИМ приходи-те шта беше от епархијата протину во сваку недељу рачун му предавах које от где сум примал. И тако ме погодио и да му спомагам во митрополија-та, које имаше многу посли. М за то ме благодари и владика у митрополија-та, да ручам свагда сос прота, и да му служим литургији во Богородица кетадневна служба цела недеља за прота, и једна недеља за мене, и па друга недеља во црква Свети Димитрије служба во недељи-те и празници, свагда правило да се чита. И тамо две недељи служех кад ми беше мој ред — чреда — то цели тридесет дана држех ред. Па у то-ва време идеха гости за поклоненије во манастир Св. Пантелеимон, и у сваки гости требаше литургија да се служи. МИ немајући егумен па владика Јоаким нареди аз да служам во монастир кад да има поклоници гости, от монастир да ми дају свака година по 400 ока жито осатка: И то буде во осум години један тар једва узедох само за једна година, и после не дадоше жито-то. А за село када служех, плаћали су от село свеђере четири гроша на попа, а оно што више се собере на дискос, то за манастир.

И после 8 години владика господин Јоаким скопљански умрео во љето 1868 февруарија 25-ти. Које пре смрта му четири дана, позва Пајсија от Врање и владика Игњатија од Ћустендил за да се исповеда. ИМ умре. Које смо објавили по всите села и градови на Скопљанска Епархија, које се собраха свештеници и много народ, и чесно смо га сараниле сос двојица владици и преко тридесет попова и все народ, мало и велико су присуствовали на погребеније-то.

И тако остаде Пајсија во Скопље, да учинат парастос сос владика Игњатија, да служат литургија и спомен. ИМ после позваше општина-та скопљанска да дадат потписи за владика-та Пајсија врањски, речени Перистера, за да заступи за архиепископ скопски. Које нису га хтели народ никако. И за то остаде владика Игњатија тридесет дана у Скопље, да моли народо за да го примат Пајсија. Но народ вако су отговарали. „Ето му Врање, нека го има „за епархија, али ми за Скопље хоћемо по ново владика от патријаршија. Кога „ће нама спрема волимо; само Пајсију не волимо никако“.

Које аз, поп-Јован Трајковић Бурка, от како ме рукоположио покојни Јоаким, ми наредио дањем да седим во митрополија-та и да му спомагам на г. прота поп-Јовану Ћосевић, и у митрополију да ручам сос прота. И тако је било осам година по наредба док он умре, па зато знам всичко шта се десило и шта се учинило во митрополија-та. И тако општина-та избраха от народна страна једнога човека да одговара по именем Кара-Јово Кара-Ћоровић, да им каже на оба владици, „никако народ неће да примат Пајсија.“ ИМ по два пута го зваху у митрополија на дан, Кара-Јова, утро и вечер га њега молеха да народа принуди да се прима Пајсија. МИ цел месец дана тако иде после које много се моли Ћустендилиот за Пајсију да примат. Када један вечер дојде Кара-Јово у сахат десет по турски, и седе сос оба владици горе при њих један час. М после на часо јединадесет ће да си иди Кара-Јово за код кућу своја, изиде от одаја владичка. М одма по њега обадва владици го испратиха до мердивен. ИМ казаха збогом и збогом. ИМ појде по двор. А Пајсија позва со велики глас: „Господине Јово, стани мало!“ ИМ Јова застаде. ИМ Пајсија одма пружи обедве руки на суџуци благи које беху мухлосале,“ па слуги брисале и

: Врста пшенице. # Побелели, ушећерили се.