Među svojima : roman

БОРН __СВЕТОЗВАР ЋОРОВИЋ —

= а је теби — запита благо, оојажљиво,

као кад се болесник пита. = Ништа.

= А некако си блиједа_ Спусти јој руку на чело, као да би да опипа

гори ли 2 Е

-— Боли ли те што

= Ништа... Ништа... — одговори Даринка. готово раздражено, осорно. — Што ме питаш2.

Па нагло поклопи очи рукама и сва се скупи. Проплака. Газдиница је стајала поред ње скрушена, тиха. Гледала је сетно, забринуто, жалећи... Не хтеде да теши, ни уопште да говори што... Пусти, нека се исплаче... Одлануће јој... Затим јој обгрли главу и нежно, матерински привуче на прси.

= Не бој се— из ЈЕ и тихо, с поуздањем неким.

= Нећеш га изгубит

Даринка као ла се ЕЕ Стрекну. Поплашено погледа у матер и брзо запита:

ован

=— Па њега. _ Милу.

Откуд мати зна да баш о њел му мислилаг По чему погађаг.. Чиме се то одала2

= Пхи! -

Као за ја не знам да га волиш, — прекори је та а благо.

Даринка цикну и зарони лицем у завесу. Сакри се... Мати, па да јој тако рекне!.. Како -се не стиди. И није то истина!.. Не воли га она, не воли, не воли! 5

= Ако и-он тебе воли, доћиће опет, — нагласи Тата јаче, не попуштајући.

=— Мени је мрзак, мрзак...

Даринка као да се наљути. Упорно, као дете, поче тући по столици.

= Лажеш, — полугласно одговори “Гата.

= Мрзак ми!

= Шути!

=— Не знаш ти боље од мене... Не знаш ти... ИО