Nova Evropa

obitavali hrabri Iliri, a gde i danas njihovi prkosni potomci skreću na sebe pažnju sveta« {Miklošić)},

Novija ispittvanja latinskih uticaja na razvitak arbanaškogš jezika moditfikovala su плато ovu koncepciju, Omna su pokazala da je, pored sveg šaremila arbanaškog rečnika, ·njeđova stara struktura — i u fonetici, i u oblicima, i u rečenici — ostala nedirnuta (H, Pedersen), A i idenftifikovanje Arbanasa i IlHra, makoliko izgledalo ubedljivo, nema dovoljne · unutrašnje snage, Ako Arbanasi danas žive na nekadašnjoj ilirskoj teritoriji, za mjihovo ilirsko poreklo to ne može biti presudno, jer su oni, kao stran, doseljen narod mogli preplaviti ilire a da o tom nije sačuvan nikakav pomen, kao ni o mnogim „drugim „elničkim „poremećajima i migracijama ma Balkanu, starijim i novijim, Isto tako i kontinujitet starog ilirskogs imena u imenu Arbanasa ne može da znači mnogo, jer su ба preci današnjih Šćipetara mogli preuzeti od stanovništva koje su u movoj postojbini zatekli, A. što je glavno, kad lingvisti preuzimlju, bez ogradjivanja, istorijsku hipotezu o ilirskom poreklu Arbanasa, moralo bi se očekivati da je pošlo za rukom utvrditi srodstvo današnjeg arbanaškog jezika i jezika starih Ilira, a to nije slučaj, Od ilirskog jezika ma Balkanu nisu пат, јеНпа, sačuvani nikakvi spomenici, ali ih zato ima u vanbalkanskim oblastima, gde su, po svedočanstvu antičkih pisaca, živeli Ilri: Mesapi (Messapi) i Japigi (JapygSi) na jugu, i Veneti na severo-istoku Apeninskog Poluostrva. I posle brojnih pokušaja u tom pravcu, ispitivanja ovih natpisa nisu ipak mogla da dokažu postojanje nekadašnje mesapsko-arbanaške jezičke zajednice, dok je za jezik venetskih matpisa, naročito posle skorašnjih ispitivanja F, Somera (Bonn), učinjeno vrlo verovafnim, da je on jedna karika u onom lamcu starih dijalekata čija dva kraja obrazuju italski i keliski, Istina, od omo par reči što je inače očuvano od ilirskog, neke se malaze ı u savremenom arbanaškom jeziku, i to je skoro jedini uistinu lmgvistički argument u prilog ilirske teze s kojim se ozbiljno mora računati, Ali kada se ima u vidu, kako je strahovito ispreturan arbanaški rečnik prilivom leksičkog blaga svih naroda s kojima su Arbanasi došli u doticaj, — i turskog, i slovenskog, i cincarskog, i italijanskog, i latinskog, i grčkog, — ne može li se, s mnogo više razloga pretpostaviti — kad drugih dokaza za ilirsko poreklo Arbanasa nema —, da je jezik arbanaških došljaka pokazao isto tako slabu otpornost i prema Ilirima s kojima su se oni u movoj otadžbini pomešali?

Polazeći od ovakih posmatranja je, već pre nekoliko decenija, C. Pauli bio postavio tezu, da se Arbanasi imaju smatrati kao jedno tračko pleme, potisnuto na ilirsko tle,i alto ta ideja nije naišla na jači odziv, uzrok je u tom što on mije ušao u ispili~

148