Nova Evropa

klasičnog tipa seljačko-socijalne poezije, kao što su bili Njekrasov, Koljcov, Nikitin, Družinjin, i toliki drugi, Seljački život daje Jesenjinu samo materijal, iz kojega on pumom pregršti crpe svoje metafore i slike, propuštajući celi svet i vaselenu, sa svim njihovim dubokim problemima i pitanjima, kroz prizmu seljačkog naziranja na svet i seljačkog života, te dledajući na svoju okolicu očima čoveka zemlje, Intenzivam duhovni život, radoznao interes za večne stvari duha, sve proniknuto psihikom i pogledima na svet čoveka široke zemlje, — u tome je poezija Jesenjina, I isto je tako i njegov pesnički rečnik pun izraza i obrta, metafora i slika, zadahnutih seljačkim životom i seljačkim načinom mišljenja i govora, Zaražen opštim bojovnim duhom svojega vremena, koji se nepomirljivo dišao protivu svedđa što je stvarano vekovima. i Jesenjin vatreno poriče sve Što je svima sveto i drago, On se bunio i protivu religije, videći u njoj samo ono što Je mrtvo i okamenjeno, što ubija živu dušu: om traži novog Boga, koji bi morao biti blizak ljudima i životu, Fanatičnim oduševljenjem zadabnuti su njedovi pozivi, puni ljute mržnje protiv svega staroša, iako je njegov »grad Inonija«, kamo on sve poziva, i za njeđa sama nešto dosta maglovito i nejasno, On ne predstavlja sebi tačno šta hoće, i kako zamišlja ideal; samo oseća svim svojim bićem da ono što danas postoji sasvim ne valja, Omamljen i zahvaćen sablasnim vihorom zadnjih godina, Jesenjin se podao isključivo odricanju, i izbačen revolucijonarnom olujom iz svoga korita, brzo je pošao sumovrat, završivši tragično svoj kratki i nesrećni život a da nije opravdao velikih nada koje su svi u njeđa polagali, On nije bio rodjen za tako burno vreme, jer nije bio borac, On je, naprotiv, bio tihi, nežni, sentimentalni i zamišljeni lirik, Čak u njegovim najbučnijim stihovima nailazimo ma mesta puna duševne topline i mirno8 maštanja, On voli Rusiju; zaljubljen je u njene stepe i njive, u sunce, vetrove 1 mećave, i s pravom sinovljom nežnošću govori o svima njima, Uzorano polje, zlatna raž, uboda. naherena koliba, mršavo kljuse, — to su mu predstave bliske i drađe, — on sanja o tome, da dobri i milosrdni Spasitelj mora da živi medju njima, po zelenim njivama ı šumama, i mirnim selima. Osećajući svoju vezu sa zemljom, i videći u njoj ono jedimo večno 1 tvoračko što je u vaseleni, on je ispunjen izvesnom pantejističkom ljubavlju prema пјој, rastvarajući

se svim svojim bićem u prirodi koja ća okružuje —: »O Rusijo, malinovo polje, i plavetnilo što pada na reku! Volim do radosti i boli tvoju tugu duboku kao jezero!,..«

Jesenjin se, počevši svoju literarnu delatnost u najburnije doba ruske povesti, podavao snažnim i često sasvim Ooprecnim

uticajima, i nije bio kadar da nadje svoj vlastiti put, zato nje-

135