Nova Evropa

najoprečnijih, najrazličitijih. ı najsamostalnijih etničkih, vjerskih, duhovnih, i političkih individualiteta. Zaboravivši ma stoljeme centralističke borbe, koje su zemlju dovodile do ruba propasti i prijetile slomom i cijepanjem, švajcarske su individualnosti ipak uspjele da izgrade jednu višu domovinu, jedan viši ideal cjelime, koji je sadržan u slobodi čovjeka: u njegovu pravu da bude čovjek. i u njegovoj obavezi prema cjelini. Nema političkog oblika koji ovu težnju čovjeka za slobodom, za individualizmom i istodobno za sintezom u oprekama, obuhvata bolje i izrazitije od švajcarskog federalizma. Damašnja Švajcarska djelo je Revolucije 1848: a suština ovoga djela leži m činjenici, da je Švajcarska za razliku od ostalih maroda — uspjela da аза ата ideje Етапcaske Revolucije putem kompromisa, neuzimajući udjela u revoluciji revolucijonarnim putem. Na taj mačin, ona je uspjela da m okviru legitimne vlasti, nedopuštajući da dodje do prekida ili do preloma legitimme vlasti, ostvari primjenu ideja Revolucije; na taj način ona je izvela svoju političku i socijalnu reformu, koja bi je inače stajala, žrtava i teških kriza, i unutarnjih i spoljašnjih. U iome je pravi smisao pobjede »Berna« пад »Зопдетипдаота«, као i cijele umutarnje borbe za vrijeme 1848: dok je cijela Evropa krvarila za ideje Francuske Revolucije, dotle je Švajcarska izvela svoju revoluciju — uglavnom — bez krvi, nedopustivši da se prekida zakoniti i postojeći poredak. Ona je uspjela da evolucijonim putem pronadje svoju mmutarnju harmoniju, i to je od nje učinilo veliku oazu mira i blagostanja, u srcu raskrvavljene Evrope. Ovaj primjer Švajcarske treba i damas da nam svijetli visoko, maгобио опој пабој generaciji Која će ići zalim da na Balkanu ostvari balkamsku komfederaciju, jedinu moguć most održanja balkanskih marodi u sukobu velikih interesa u Kvrompi.

Pored ovog momenta, ima ı momenat švajcarske meutralmosti. Ova datira od godine 1815, kada je od Bečkog Kongresa, tojest od zainteresovanih i susjednih zemalja, priznata Švajcarskoj meutralmost kao zaloga općeg evropskog mira. Od tog trenutka pa sve do danažnjeg ideološkog i rasnog sukoba u Evropi, koji pogadja suštinu i smisao iposljeratne Evrope oličene u opstankm malih патода, Švajcarska je uglavmom uspjela da ostane meutralna, i da se паmetne svojom unutrašnjom smirenošću i solidarnošću i пајортесmijim pokušajima sa strane. Svjetski Rat, sa svojom borbom interesa, nije mogao da je pomjeri ni uzdrma; napmnotiv, ona je iz toga

359