Platonis opera omnia : uno volumine comprehensa ad fidem optimorum liborum

XII PRAEFATIO.

Sed non orthographica tantum spectavimus; verum fuit etiam cura habenda integrorum locorum, si forte fieri posset, ut rectius constituerentur et ad veritatis rationem propius adducerentur. In quo munere obeundo duplex fuit officium. Etenim vel codicum lectionibus lustrandis, si qua fieri posset, Platoni prodesse conati sumus, vel etiam coniecturis vel faciendis vel admittendi.

Et coniecturis quidem rarissime locum dedimus, nec nisi iis fere, quae dudum communi virorum doctorum consensione comprobatae erant. Ipsi tamen hie et illie item aliquid novavimus, si vel lenior vel certior videretur ulcerum mediema, quam ut spernenda esset. Quod inprimis de iis operibus philosophi dictum volumus, quae minus crebro aut minus accurate a criticis tractata et pervestigata sunt, veluti de Legibus. In iis enim non ita raro vel mutata verborum interpunctione vel aliis similibus rationibus meliorem videmur effecisse verborum lectionem. Quamquam ne in iis quidem libris, qui repetitis curis a viris doctis emendati atque illustrati sunt, tale quid tentandi occasio defuit. Cuius rei aliquot exempla attulisse iuvabit. Legitur in Phaedone p. 73. C. vulgo sie: A£yo ó€ Tiy& T0OztOV

4, 7 e P E " rOvÓe, &«v tig X. T. . Quod variis modis nuper a doctis tentatum est; sed parum feliciter. Nune nobis in mentem venit scribere: léym Ó& víva vQOxov; vovós: édv

T6 X- T. A. Quod unice verum putamus. Ita certe Plato etiam De Rep. IT. p. 360. E. víc otv E» 1j du&Greot ; d]Oe* Ende ageigausv x. v. À. Leeg. VI. p. 780. A. zívoc àj qeou TOULC eov; TOUOE, OtL qoouev x. T.À. Porro ibidem p. 74. D. vulgo editum est: aoc qatveret ajuiv oUrac toa evo, (C7teQ QUrO 0 &orLtv (00V , Ui £vÓet TL ÉXCLVOU TQ) 1) voLOUvOY sivc, oiov rO ibov. Quae quomodo intelligenda sint, multum dubitatum est. Videmur autem nune omnem difficultatem sustulisse scribendo: TQ) ux) roLGUv € elvai, olov vo i00v, sequuti vestigia lectionis t7) voroUrov cvrc vel rcUrOG. eiv&t, quam servarunt codd. Vat. Ven. II. et Flor. d. Ita enim sententia oritur haec: an ea (rd /oe) qua in parte (v) illo indigent ac deteriora sunt eo, quia non talia sunt, quale est ipsum aequale. Quae sententia argumentationi plane est accommodata. ^ Nimirum in illo reiro, quod Ven. II. habet, latet genuinum roweUre, quod temeraria scriptura rotoUrov invecta depravatum ae loco suo expulsum est; atque inde etiam ortum «rc, quod duo alii libri adscriptum habent. Lectionem a nobis restitutam firmant quae paullo post leguntur p. 75. B.' zoodwucirat zt&vre voteove sivat, oiov £xivo. Alius locus, qui in libris falso persceriptus legitur, p. 87. B. extat, ubi codd. omnes: xe & vig &zwor o v e)ro, quod nunc sine ulla dubitatione mutavimus in & ttg «zGroí1) cUrQ, in quam rationem meminimus incidere etiam Heindorfium et Dobraeum Adversar. L p. 151. Persuasimus enim nobis penitus, participii usum ne ex anacoluthia quidem excusationem habere. . Porro