Ritam

VOL STRIT (WALL STREET) Oliver STONE, 1987. Michael DOUGLAS, Charlie SHEEN, Daryl HANNAH, Martin SHEEN distribucija: CENTAR FILM trajanje: 124 min. Tek nakon godinu dana poslije prikazivanja na FEST-u „Vol strit, je stigao na naš redovni repertoar. U medjuvremenu film u svijetu već gotovo polako pada u zaborav, kao i intervjui u kojimaje Stoun pokušao daobjasni ovo svoje nesretno djelo. U nekoliko zapadnih časopisa, pred napadima novinara koji su nastupali u slilu .better dead than red., branio se od komunizma, koji mu je imputiran, objašnjavajući da mu niko nije .erven, u porodici, pa ni on sam. Ovaj scenaristički promašaj proizvod je saradnje Stouna i Vajzera /Weiser/, koji su ovim filmom nanijeli višestruku štetu i gledaocima i samoj američkoj produkeiji. Sa jedne strane, film gotovo da i sam onemogućava bilo kakvu dublju analizu, jer sve počinje i završava, bar što se reoepeije tiče, strašnom mučninom I egzaltiranošću. Sa druge strane, ovaj film direktno je odgovoran za snimanje niza filmova sa sličnom tematikom. Jedan od

najtužnijih i najporaznijih rezultata je film „Working girl.. .Vol strit. je „poučna. priča o Badu Foksu /Čarli Šin/, koji na „prljav, način osvaja sam vrh berzanske piramide da bi na kraju uvideo svoju zabludu. Začinjena je, naravno, i jadnim radnicima i okrutnim šefom i praznim, bogatim Ijubavnicama. Ovo nesvjesno parodiranje starog šablona o good i bad guysima nužno pri recepciji nosi ideoiošku notu, te se nekima čini da tu nešto „miriše na komunizam,,, a drugima da je to jadna otudjenost kapitalističkog života.. Treći, naravno, bez ideoloških situaeija, smatraju film jednostavno stupidnim. Naivno slikanje karaktera je dostojno klasika ruskog socrealizma, a prikaz dobra i zla se može proglasiti Jedino kao „nevJerovatan,,, s obzirom da ne postoji nikakva ironijska distança autora. Stoun, koji je permanentno ideološki agresivan, u svom filmu „Vod smrti, je manje više gledljiv, jer se pored ideologiziranja bavi i drugim stvarima, U .Vol stritu. je haos i dinamiku berze pokušab dočarati histeričnim pokretima kamere, koja po Stounu .treba da postane pohlepna, kao i glavni lik„. Najzad, sam put Badovog uspjeha je relativno i podnošljiv, jer gledalac ne može da pretpostavi kakvo će

filmsko razrješenje da mu priredi etičar. Mr. Stoun. Nepodnošljivo je dug i melodramski pad glavnog lika i do te mjere je banalan i naivan da je to uvrjedljivo. Stoun, beskrajno opsjednut naravoučenijima i didaktikom, u ovom je filmu, bar što se sadržine i poruka tiče, najsrodniji gore pomenutim ruskim stvaraocima, a ..Vo I strit„ šminka i ikonografija, kao i žalosni tata i sin Šin, samo su potpomogli da sadržaj izgleda još paradoksalnije. Možda je, uostalom, Stoun praveći ovaj film htio da navede ljude da još jedanput zbog berze i Vol strita skaču kroz prozor. (*)

Isidora Bjelica

RAMBO 111 (RAMBO 3) Peter MacDONALD, 1988. Sylvester STALLONE, Richard CRENNA, Marc De JONGE distribuera: MAKEDONIJA FILM trajanje 102 min. Prvi „Rambo, (u režiji Teda Kotcheffa), fascinantno koncizan u tretmanu karaktera i sa izvanredno elaboriranim sekvencama gerilske borbe jednog čoveka protiv čitave vojske je film koji je doneo nešto novo razrešenje urbane drame ponüdjeno preko akeionog potencijala koji donosi ratno iskustvo glavnog junaka. Nesvakidašnji kvalitet filma, kao i poteneijal koji je nudio lik superiornog vojnika, preuzet iz romana Davida Morelia doneli su dva nastavka koji sa prvim

filmom dele zajedničke producente Maria Kassara i Andrewa Vajnu, Sylvestera Stallonea u glavnoj ulozi, Richarda Crennu u ulozi pukovnika Trautmana, Stalonea kao koscenaristu I baš ništa više. Ramba II je, naime, režirao J.P. Cosmatos, jedan od najbezličnijih holivudskih režisera, a Ramba 111 Piter MacDonald, débitant koji je na Rambu II radio kao režiser druge ekipe. U njegovom filmu zatičemo Ramba u Avganistanu, kako uz pomoć Mudžahedina pokušava da izbavi svog prijatelja, pukovnika Trautmana koji je, dok je u izvidničkoj misiji pokušavao da utvrdi da II Sovjeti u ratu koriste zabranjene bojne otrove, zarobljen. Pokušavajući da sugerišu na početku, preko dijaloga izmedju Ramba I Trautmana da je to film u kome će Rambo, uprkos svojoj želji da se integiše u civilstvo, ponovo pronaći svoj ratniöki Identität, autori potpuno napuštaju ovaj zanimljivi problem I pretvaraju svoje delo u haotiönu seriju scena u kojima su karakteri post avljeni tako da se ne zna zašto se pojedini privlače i sklapaju prijateljstva, a pojedini ne. Jedini dramaturški zahvat koji je moguće prepoznati sastoji se u tome da izmedju glomaznih sekvenci akcije dolaze sekvence u kojima likovi nešto nevezano razgovaraju, I obrnuto. Stiče se utisak da režiser Piter MacDonald same folira da pravi film, pokazujubi time da smatra kako će I ljudi koji budu došli u bioskop da ga gledaju takodje samo folirati da to rade (*)

Saša Markui

56