Ritam

JACK STARRETT ROĐENI GUBITNIK 1936. - 1989.

U 53. godini života, isuviše nano i za óovjeka koji se bavi tako napomim poslorn kao sto je filmska režija, umro je Džek Starei jedan od najneobičnijih araeričkih filmskih reditelja (i glumàca, takoder). Mada je o Staretu potrebno prije svega govorili imajuéi u vidu njegov neveliki rediteljski opus, ipak gä boìje od svega kao ličnost mogu odrediti njegovi glumački poduhyati. Karijeru je, kao glumac, započeo sredinom šezdesetih igrajući u akcionim dlmovima specifičnog profda. Specijalizovao se za uloge u ekstremno niskobudžetskim, cesto nezavisnim, produkcijama čiji je ikonografski i žanrovski ambient, motorcikl. U znaku motorcikla će proci i njegov rediteljski debi „Beži andele, beži!” (Run Angel Run!) (1969). Naslovi filmova u kojim je igrao „Rodeni da gube” (Bom Losers), Toma Ladina, Hell’s Angels On Wheels, Ričarda Raša, Angels From Hell, Brjusa Keslera, ìli Hell’s Bloody Devils (The Fakers) Smashing The Crime Syndicate - najupečatljivije govore o kako čvrstb prodlisanom repertoaru je riječ. No, prvi glumački posao, saradnje sa Tomom Ladinom na dlmu The Young Sinner (1965.) 1 njegova posljednja glumačka pojava, uz Stalonea, u famoznom „Rambu” (First Blood) iste godine (1982.) kada i režira svoj posljednji dim Kiss My Grits (ne bih prevodio), simbolično postavljaju granične tačke jednom autoru Cije se protivuiječnosti, paradoksalno, mogu izostriti u bizarnu dosljednost Džek Steret, s jedne strane, predstavlja, poput Fila Karlsona (Steret je režirao posljednji nastavak ~Šerifa iz države Tenesi” - „Final Chapter -

Walking Tall, 77.), Cordona Daglasa (on je opet režirao mstavak Steretovog ~Kapetena Slotera”), tipičnog autore konzervaiivne, ili trèdicionalne provenijcncÿe, koji u okviru B - pròdukcije. nastoji njegovati beskompromisan ideološki prosede (npr. The Losers, 70. - jedan od najranijih primiera sondiranja vijetnamske tcmaiikc). ali s druge strane, istovremeno, poreklo „motorcikl - mitologije”, cesto može ispoljiti sklonost prema anti-tradicionalističkom, rokerskom mentalitetu. Hipi dizajn neobičnog vesterna, Cry Blood Apache, 70. saradnja sa Laslom Kovačem i Vilmošom Zigmundom na filmu „Mondo Mod”, režija akcione komedije prema scenariju Terensa Malika The Gravy Train, sa Stejsi Kičom i Frederikom Forestom, 74. te indikativna glumačka podjela (Piter Fonda i Voren Outs) u „Race with the Devil”, ekstravagantnom spoju „roud-akcije” i horor atmosfere, pokazuju unekoliko drugačije lice Steretovih preokupacija. Uostalom, „Kapelan Sloter” (Slaughter, 72.) sa Džimom Braunom i Cleopatra Džons” (Cleopatra Jones, 73.), sa Tamarom Dobson, filinovi koji se uključuju u tada aktuelnu eksploataciju cmačkog seksipila, kao da nude još jedan korak u stranu u odnosu na traçlicionalisticko ishodište. Medutim, stvari koje ponekad mogu zazvučati kontradiktomo često ni veoma sinhrone, ili bar funkcionišu na komplementären način. „Mali grad u Teksasu” (A Small Town in Texas, 76.), Steretov autorski biser, policijski triler koji na drumu sučeljava policajca i povratnika iz zatvora, sukobljene oko žene koju obojica vole, nudi

28