RTV Teorija i praksa

Ijušture u koioj se reprodukuje odnos kapital-roba, radna snaga, oslobađa čovjeka i društvo... Knpga Televiziia i deca izražava svoievrsnu vrijednost prikazuiući čitaocu šarenilo teorijsko-empirijskih istraživačkih pokušaia da se u totalitetu objasni interakcijski odnos između djece i televizije. To je, ujedno, i njen nedostatak, ali, ne i jedini, Autorima članaka, mada su željeli da ovu oblast prikažu u jednom interdisciplinarnom pristupu, može se prigovoriti što u svojim tekstovima navode čitaoca na pomisao da je televizija, kao sredstvo masovne komunikacije, otrgnuta od društva i, da je kao takva, dominantan faktor stvaranja društvenih vrijednosti koje dijete usvaja. Međutim, najveći je nedostatak ove knjige - kao i velikog broja drugih koje nastaju u buržoaskim društvima i koje se več prevode i štampaju u nas - što njeni autori ne samo što nisu konsultirali literaturu autora koji se bave ovom problematikom u socijalističkim zemljama, nego nisu ni

pokušali da odnos izrneđu televizije i djece promatraju u kvalitativno drugačijem društvenom kontekstu, obzirom na činjenicu da: priroda, funkcija uticaja i svrha masovne komunikacije u socijalizmu nije identična onoj u kapitalističkom društvu. Drugim riječima, autorima nedostaje klasni pristup (mada njegovo neisticanje ne znači, ujedno, da nije impliciran). Stoga, rezultati do kojih su došli autori u ovoj knjizi, a koji in ultima linea ne predstavljaju naročitu novost, a pogotovu ne originalnost, već imanentno potvrđivanje poznatih teza, imaju ograničenu naučnu i društvenu primenu. Sve to ukazuje na neke momente koji su doprinijeli da istraživački rezultati prikazani u ovoj knjizi, ne budu oslobođeni svoie teorijsko-empirijske (metodološke) nedovoljnosti.

prof.

Braco Kovačević,

sociologiie

225