RTV Teorija i praksa

kao: jaka, blaga i zanemarljiva zona. Problem kompatibilnosti može se sad bolje definisati u odnosu na blagu i jaku zonu. Odavde se mogu naći zahtevi koji se postavljaju pred koder, a treba napomenuti da dekoder ne mora biti tako projektovan da na izlazu daje iste osnovne signale kao što su bili na ulazu kodera, več se može usvojiti odgovarajuća „elektronska logika” sa isticanjem ili prigušenjem nekih delova spektra u pojedinim kanalima. U kodiranju signala pošlo se od aritmetičkih (Blumlajn) i linearnih matrica (Šajber), a zatim se prešlo na kompleksne matrične sisteme. Dvokanalna matrica koja uzima u obzir i ambijentnu reprodukciju zvuka vrši se prema transfer funkciji:

gde je 0 ugao relativne faze uzete kao arbitrarna referenca. U ovoj funkciji: © prva komponenia prestavlja omnidirekcionalnu informaciju za mono prijemnike; @ druga komponenta daje informaciju riapred-nazad, a © treća komponenta predstavlja levo-desnu informaciju. Geometrijsko mesto ovakvog kodovanja prikazano je crticama izvučenom linijom na sl. 9, sa označenim koderskim pozicijama za osam glavnih zvučnih lokacija (CF, RF, CB i RB su pokazane na ovoj slici, dok su LB, CL i LF na drugoj strani sfere, koja odgovara desnoj poziciji). Matrica H (BBC) Prilikom korišćenja matrice H kodovanje signala vrši se prema transfer funkciji:

194

f- r L1 _ 0,63 [j_7_,5 0 0,43 j+J3° 0,63 Ul.5 0 J s @ R ~ 0,63 |+ 7.5 0 0,43 [-_73 0 0,63 L±J. 5 ° sin 0

] f LF L 0,94 |jlo° 0,34 [_6s° 0,94 [425° 0,34 [4ls° LB R ' 0,34 |_-65° 0,94 (JJ 0 0,34 [lls° 0. |_2s° __