RTV Teorija i praksa

Valjalo bi pretpostaviti da se u nekom od četiri pomenuta sloja, na način kako ih definiše Roman Ingarden, konstituiše, u trenutku estetske konkretizacije (izvođenja radio-dramskog umetničkog dela), i sam poetski diskurs radio-dramskog umetničkog dela. U kojem - to ćemo upravo pokušati da odgonetnemo u analizi koju tokom ovog rada predlažemo. Pre toga morali bismo u osnovnim crtama da objasnimo i definišemo sam pojam „poetskog”. Značenjski totalitet pojma „poetsko” i „poetski” gotovo da je beskonačan i, ukoliko bismo na teorijskom nivou želeli koliko-toliko da mu utvrdimo granice, rekli bismo da one polaze od preontološkog i prerefleksivnog iskustva koje se temelji na izvornosti nesvesnog a završava negde u realitetu zbiljskog i označenog, u temeljnoj povesnici bića, govora i stvari. U ovim granicama nalazi se njegovo fenomenologijsko, filološko, filozofsko i psihološko značenje, te svaka od navedenih disciplina nalazi svoj poseban ugao gledanja koji ga tumači i osvetljava. Za nas je pojam poetskog koji smo stavili u naslov našeg rada, značajan pre svega sa stanovišta predmeta koji ovde proučavamo - radio-dramskog umetničkog dela. Buduči da naš predmet poimamo prevashodno na izvorima fenomenologije i fenomenološke estetike, to čemo i značenje pojma poetskog, za potrebe ovog rada, definisati i misliti u kontekstu pomenutih disciplina. Šta označava, dakle, pojam „poetsko” u estetsko-fenomenološkoj interpretaciji, a čije čemo osnovne definicije implicite razumeti i kao temeljne premise ovog ogleda? Poetsko u navedenom kontekstu, pre svega, označava „ponovno stvaranje iskonskog"

42