RTV Teorija i praksa

izmjenom klasnih, neljudskih i nehumanih društvenih odnosa. Čovjek mora, ističe Marks, spoznati i organizovati sopstvene snage kao društvene snage da bi mogao da se emancipuje. Svođenje čovjekovog svijeta, čovjekovih odnosa na čovjeka, predstavlja suštinu Marksovog realnog, praktičkog humanizma. Ukidanje privatne svojine, klasne podjele rada i klasnih institucija kao posrednika između čovjeka i njegovog svijeta, predstavlja osnov za ostvarenje čovjekove slobode i Ijudske eraancipacije. Uvođenjem samoupravljanja i njegovim progresivnim istorijskira razvitkom započinje proces humanizacije društvenih odnosa. U tom smislu je osnovna organizacija udruženog rada osnovni oblik i fundamentalno mjesto očovječenja međuljudskih i društvenih odnosa i humanizacije radne sredine. Pod humanizacijom radne sredine autor podrazumijeva ~s jedne strane, humanizaciju rada i, s druge, humanizaciju međuljudskih odnosa” (str. 146). Bez humanizacije rada nema ni humanizacije međuljudskih odnosa. U ovim relacijama humanizacije treba posmatrati i sistem informisanja. Zapravo, cilj sistema informisanja jeste oslobađanje čovjeka i realizacija humanizacije čovjeka. Proizlazi da sistem samoupravnog informisanja ima revolucionarno značenje jer doprinosi razvijanju samoupravljanja kao osnove humanizacije radne sredine i oslobađanja rada i čovjeka. Humanizacija radne sredine pomoću sistema samoupravnog informisanja ostvaruje se: upoznavanjem radnog kolektiva s politikom društvenog razvoja samoupravne socijalističke zajednice, upoznavanjem radnog kolektiva sa ukupnim stanjem u osnovnoj organizaciji, povećanjem radnog morala, razvijanjem i unapređenjem odnosa među subjektima radne sredine, obezbjeđenjem osnove za realno učešće radnika u procesu samoupravljanja, ostvarenjem društvene samozaštite kako u osnovnoj organizaciji tako i u društvenoj zajednici, nastojanjem da se stepen obrazovanja i kulture radnika podigne na viši nivo kao i da se slobodno vrijeme radnika provede na Ijudsko-društveno koristan način. Samo če se tako moči ostvariti proces humanizacije čovjeka i afirmisati samoupravljanje, jer „ništa što je stvoreno ne smije za nas biti toliko sveto da ne bi moglo biti prevaziđeno i da ne bi ustupilo mjesto onome što je još naprednije, još slobodnije, još Ijudskije” (Program SKj). Kao što se moglo primijetiti, knjiga Stanka Ilića Informisanje u udruženom radu (Humanizacija radne sredine), elaborira

291