RTV Teorija i praksa

više mogučnosti jer se i prethodno determinisani sledovi manifestuju kao proces. Priroda jednog procesa ne može biti razotkrivena i pokazana jer je svako pokazivanje procesualno. Procesualnost se ne može čuti јег je sama muzika proces, ona uvek izgleda kao da sad nastaje. Pristup muzici, koji želi da istakne nastajanje, nema za to načina buduči da je samim nastajanjem maskiran. Ovaj probiem više dolazi do izražaja u elektroakustičkoj muzici izvođenoj uživo nego u eiektronskoj načinjenoj samo za traku. Prevazilaženje i mešanje čiste elektroakustičke i vokalno-instrumentalne muzike ispoljava se prvo u sintezi osobina različitih zvučnih svetova u okviru same elektronike, i to prvo kroz ukidanje antagonizma između konkretne i elektronske muzike, zatim kroz simulaciju neelektronskih zvukova pomoću analognih sintetizera, i realno, pomoču kompjutera, tj. analize i resinteze. Mogučna sličnost zvučnih ishoda bez obzira na metod konkretne ili elektronske muzike verovatno je jedan razlog zbog kojeg se poreklo zvučnog izvora prestalo smatrati presudnim na fenomenalnom planu. Naporedo sa üblažavanjem jaza između konkretne i elektronske muzike postaje opšte primetno da se porastom moći elektroakustičkog medija üblažava i medijski jaz između elektroakustičke i vokalno-instrumentalne muzike. Od 1973. u Studiju raste interesovanje za osvajanje prirode promena svojstvenih živom zvuku pomoću čisto elektronskog postupka. Ne ograničavajući se samo na manje poznato i nepoznato, u okviru restaurisanog pojma mimezisa operiše se i udaljenošću od zvučnog uzora tako što se udaljenost brižljivo bira i odmerava. Proučavanje prirode vokalnih, instrumentalnih i ambijentalnih zvukova i pokušaj primene njihovih karakteristika - to što je nazvano „oživljavanjem” - u nekim slučajevima su se tražile birane i kontrolisane distance od vokalno-instrumenatlnog zvuka. Prvi vid je zastupljen u Mavrici Milana Stibilja i u Epu ’B5 Žarka Mirkoviča. Drugi vid je zastupljen u Electri V. Radovanoviča u kojoj se umesto stvarne sinteze elektronskog i vokalno-instrumentalnog zvuka težilo postizanju te sinteze pomoću čisto elektronskih zvučnih izvora, kao i u Ateljeu 2 L. Lebiča i u Eleorpu Dragoslava

150