RTV Teorija i praksa

Ukratko rečeno, obim inostranih programa na britanskoj televiziji je relativno mali, a njegov najveći deo čini materijal iz SAD - 75%. U okviru uvezenih programa, pogotovo tokom udarnog vremena, odmah iza američkih programa dolaze emisije koje takođe potiču sa engleskog govomog područja (npr. Kanada i Australija) tako da je udeo programa na stranim jezicima na britanskoj televiziji vrlo mali. U Francuskoj su za potrebe istraživanja Uneska analizirana sva tri kanala koja su u to vreme postojala: TFI, A 2 i FR3. U poređenju sa drugim zemljama, francuska televizija emituje više kulturnih i informativnih programa. Francuska, opšte uzev, ne uvozi mnogo programa (17%). Uvezeni programi uglavnom spadaju u tri kategorije: dečje emisije (od kojih su mnoge japanske), igrani filmovi i serije. U SR Nemačkoj ARD je uvezla 14% programa, ZDF 21% a različite regionalne kompanije zajedno 19% programa. U ARD skoro trečinu uvezenog programa čine filmovi, serije, drame i sportski programi. Od dečjih emisija 19% su inostranog porekla. Sportski programi tokom posmatranog perioda potiču iz Austrije, Švajcarske i Italije. U ZDF (II TV program u SRN) od ukupnog uvezenog programa iz SAD potiče 64%, iz Vel. Britanije 13%, Austrije 8%, Francuske 7%, Nemačke DR 6%, Italije 1% i iz ostalih zemalja 1%. Američki programi uglavnom su emitovani u kategoriji filmova, serija i dečjih emisija. Što se tiče regionalnih kompanija, pored onih 19% koliko one uvoze, još 6% njihovog programa sačinjavaju koprodukcije sa inostranim kompanijama iz zemalja kao što su Brazil, Austrija i Mađarska. Sve u.svemu, regionalne kompanije uglavnom uvoze iz SAD (44%) i Vel. Britanije (21%). Slede zatim, Francuska (8%), Švedska (7%), Kanada (6%), Japan (6%), Australija (4%) i Danska (4%). U Italiji uvozni programi čine tek 12% od ukupno emitovanog programa. Međutim, ovaj podatak je dobijen na osnovu ispitivanja jedine državne radio-difuzne organizacije RAI za koju se procenjuje da pokriva tek 41% italijanske publike. Smatra se da privatne stanice,