Školski list

18

воспиташе школско и обштеграђанско у противности налази према воспитателБСкои рзднви дома и дркве; то се одђ таковогђ воспиташа слабои ползи надати може човечество ; шта више оно може и убитачнммг постати, не само за поедина лица и породице, него и за сам г Б обштинскш животђ. Кодт. таковогг раздора при воспитатго, разд1;анго се чувства, колебаго се мисли, раздкре се дуЈиа омладине: нестае унутрашнЂгЂ спокои™ ства и чистоте душевне цЂлине. Обезсил^нми умт. недае плода у знанго; повређено чувство оглуне и заеише. ЧовекЂ се, тако рећи, одвалгое одђ оне землЂ, на ко1ои е израстао , и постае туђинцемт. кодђ свое собствене куће. Школско образованЂ дакле има се у свезу довести са добрвшЂ восгшташемЂ домаћимЂ, и има приправлнти д^цу за животђ, у кои ће дЂца после свршетка школскогђ течан ступити, и у коме ће као чланови породице и обштине, као полезни грађани отачбине, као валнни и послушни сбшови рода и свете цркве живити и дфиствовати. То правило, по коме се воспиташе и напредован^ нашега народа оснивати има на првоначелномЂ начину живота ш мишленн у еамомЂ народу, служи намЂ за предухраненЂ одђ пропаданп народнога, кое свагда долази уепоредЂ са презиранбмЂ своихђ обичан и своихђ светина', а слепБШЂ подражаванћмЂ туђинству. Начела живота народнога изменвивати, ил' одбацивати слободно ше; та начела припадаго народу сзмомђ, та су нЂгова светинл. Одбацивати и устранвивати вала све оно што е начелима твша противно, и што изопаченоств и поквареностБ нарава' за собомЂ повлачи, алк нова начела народу дати, токђ живота народнога зауставити и животђ народнБШ сђ туђимЂ начелима накаламити еств грЂхЂ, еств светотатство коме пара нема. Животва начела еднога народа и н ^гова историчка раднн, наликЂ су у многоме иа природие понве, а може 6 бхти да се она шшђ манЂ могу постићи и докучити, нежел' ови. РазвитакЂ тб 1 хђ животнб 1 хђ начела основанЂ е на законима, кое нитко постићи неможе. Никаква вештина ние кадра произвести чувство оно , коимђ непокваренвш простЂ човФкђ лгоби свого свету цркву, свои народЂ, свои завичаи, свои сзбшђ, свого задругу, свое родител^, свого дВцу. А напроти†погрешно и одђ народногЂ живота одтуђено воспитанб, кадро е то чувство пореметити, покварити и угушити. Чувати намЂ се дакле и на опрезу валн бвхти, да шћжна она чуства и свете осећае, сђ коима е промисао Божи нашљ народЂ обдарш, неуништимо не-