Školski list

— 90 —

нити иак јединствено, нити по природи може бнти тако, него мора бити различито, као што су сви људи у мислима и осјећајима разлнчитп. И васпитач непремјено мора то све знати, па према томе несмије бити објехтиван него субјективан, пошто је објехт мртав човјек а живи само може бити субјехт. Према реченом васпитачка је дужн ост, са погледом на васпитни рад: да колико је више могуће мора бити упознат са свијема душевним и тјелесним законима васпитаннка и, према томе да зна онолико начина колико их је нужно да њима упути човјека к будућносги, упознавшп га са тијем законима, који ^е га извести на пут среће и благостања како његовог особито тако п друштвеног у опште.

0 НЕГОБАЊУ ЉУБАВИ У НАР. ШКОЛИ. „Ако језике човјечје и анђелеке говорим, а љубави немам, онда сам као звоно, које звони, иди пранорац који звечи. II ако имам нророштво и знам све тајне и сва знања и ако имам сву вјеру, да и горе премјештам, а љубави немам, ништа сам". Посд. Кор. I. сл. ХШ. ст. 1—3. Свакидашње нскуство н сама исторпја човештва нам јасно показује, да је човек створен да жпви у друштву. И заиста, кад бн неко морао живити усамљеио, далеко од људи, далеко од света, — морао би врло тешке и горке дане нроводити. Па шта више, може се рећи, да човек без додира са другима људима небн могао ни опстати. Наша нар. изрека вели: дрво се ослања на дрво, а човек на човека. Ео хоће да живи у друштву, мора према истоме имати и неких дужности. Хармонија, лепа узајмпца међу људима се темељи на дужностима и што је узвишенија узајмица та, тим је и срећа и опстанак у друштву обезбеђеннји. Покретач племенитих радова нашихје, племенит наш осећај, сачувано наше срце. Разум расматра, али срце дела, има тушта људи, који су разумом напредни па ипак не делају по начелима етичким. И баш за то, само је онај човек ваљан члан друштва, који има племенита чувствовања. Осећајно или душевно унапређење огледа се јединО у добрим, узвишеним радовима. Хоћеш ли да иознаш ко сам, погледај шта радим. — Па, племенити осећаји не могу а да се не јављају у виду милостивих и добрих деда и то њихово јављање није ништа