Topola

105

чему служать различный общества, отдели вшіяся отъ Рима, а главными образомъ Лютеръ съ своими последователями. Но Лютеръ и его последователи не поняли вполне своей великой задачи, они идутъ не по прямому пути и вмЄсто заблужденій, искоренить который имъ надлежало, они предлагаютъ человечеству не истинное ученіе Искупителя, а плоды собственнаго воображенія I і ), Заключеніе было ясно: дЄло реформаторовъ нуждается въ исправлены, надобно показать имъ, что преобразованіе церкви должно начаться не съ внешней ея стороны, а съ внутренней, надобно представить имъ и всему человечеству христіанство въ томъ виде, въ какомъ оно находится въ писаній и въ сочинешяхъ учителей первенствующей церкви. Люди, подобные Сервету , въ деятельности которыхъ воображеніе играетъ главную роль и чувство у которыхъ беретъ перевесь надъ разумомъ, по большей части имЄють странный наклонности искать и находить въ себе что-то таинственное, свыше данное; они любятъ принимать на себя роли посредниковъ между

(*) Deus enim novit, писалъ Серветъ къ Зколампадію, . conscientiam meam iu omnibus , quae scripsi, fuisse sanam, etiamsi Tu forte propter cruda mea verba oppositum arbitraberis, sed Tibi caussas, si libeuter avdias, exponam. Nec Lutheranorum nomine Te ita graviter offendendum putavi, praecipue cum ex ore Tuo audierim, Lutherum crude nimis charitatem tractare, solum enim se ea facere dicit ne sit ociosus; et nullam omnino Deum charitatis habere considerationera affirmât Melanchton Crede mihi, intollerabiliora sunt ista, quam ea. quae ego dico et major hic animarum pernicies, praecipue cum inter vos de fide vestra non constet, aliter enim propriis avribus a Te declarari audivi et aliter a Doctore Pavlo et aliter a Luthero, et aliter a Melanchtone, Teque in domo tua monui, ped audire noluisti. Regula tua de probandis spiritibus Te forte decepit; nam si in Tuo spiritu sit aliqua formido aut tenebrae aut confusionis pars, non poteris de meo clare judicare, eo magis, quia etiamsi in uno errantem noveris, non propterea debuisses in caeteris damnare, nam secundum hoc nemo est mortalium, qui non esset millies comburcndus; ex parte enim omnes cognoscimus, et maximi Apostolorum fuerunt aliquando in errore, nec Lutherum in caeteris damnas, etiamsi eum errare optime videas, et ego aTé doreri pretebam, quod tarnen non fecisli, sed me prodisti etc... Centuria prima Ep. ab Eccl. tlelvel. Reform. N. XVI. p. 77.