Topola

304

скрлетном руву, дијониски искићеном, на главама им златни венци; ззори се дивна, бурна, у промени ритаиа својих заносита имна: „Зраче Идијев, светнло*

Краљ Креонт ступа на позорницу у снрлетном оделу, што је сво взвезено златом, на челу му дијадзма, поштапа се скнптром, коме је орао на врху. Котурн му уздиже лик над човечју меру, образина му даје достојанства, стој.. силан, чак н за око најдаљег гледаоца у грдноме простору. Право господара и владаоца у њега је, па хоће то своје право да употреби в према племенетој девојци али она знаде само за једну кајвишу дужеост, која joi је у душу упвсана; за љубав а краљу, који свирепост своју спрам брата оиравдава праведном иржњом грађана Тивљана против мртваца. уме само да одговори ову једну бесмртну реч: „Ја висам рада мрзит’ с другима, већљубих’l“ Па иде, да уради, што се заветовала, и да жртвује право жнвога за право мртвога. У озбиљној, узвишеној псалмодијн претреса кор смели дух човечијн и накане му, што на небо јуришају па оеда опет оплакују беду Лавдакида, што иде с оца на сина ■— ево тн на то Еиона, рођена спна Креонтова, моли, да помилују неву ади се владалац јогунасто држи закона нева има још доста, и