Vojin

376

СТР01НА ПРАВИДА

сти, ко1е би могде обухватити у 1едан мах све раштркане делове батаљонове. За об1асн>ен>е ово узмимо, да Гедно1 чети из нрве боше линше грози кољица; осталим пак четама друге линије па и поредним у прво1 — не предстош никаква опасност. Е доиста тако 1е у свима бошим но1авима: нека чета може јуришати, док међу тим суседна друга наоди се у пасивно браничкоме положа1у, и томе подобно. И тако правило, ко1е уништава извршне команде командантове, кад су му чете у засебним колонама, — може се овако Формулисати: чете, постро1ене на значашим расто!ан>има и одстогањима 1една од друге, не могу бити никад у савршено 1еднакоме подожагу; па дакде, и батаљонов команданат може им назначити цед, коГу постићи има1у, и минуту, у к о 1 о 1 ће почети извесно движење или де1ство, ал средства, ко1има ће цел постић.и, казати не може; 1ер 1е ово сваки четник дужан сам да определи, по околностима у кошма се находи његова чета, а ко1е батаљонски команданат може и не знати. На жалост, ово начело узето као стадно нше са свим следствено, и оно се потчињава некотм расуђењима, ко1а би у противноме случа1у била непотребна. Еад нри распоређа1у у четне колоне батаљонски команданат не може узети на се избор минуте почетка, то тим мање може он определити стро1еве, у ко1е ће се морати негове чете разредити. Неко1 чети у ирво1 линиш прети, на прилику, коњички напад, и она строш каре; чета иак, што