Bhagavad-Gita id est Thespesion melos sive almi Crischnae et Arjunae colloquium re rebus divinis

AD BHAGAVADGITAM. 991

भोप्नद्रोणतठा जयन्धयनला गान्धारनीलोत्पला

श्रल्यग्राह्तौ कृपेण बहिन कर्णेन वल्ताकुला ।

मर्वत्वानविकणयोहेमकहा दूवधनावर्ततिनौ

सोत्तौणा लरलतु पाणएडवार्णबनदौ कौवर्तकः केप्राचः ॥ ६ ॥ fol. 9. vso. पाघ्रर्यवचःलरोनमयलं गोत्तार्घगन्धोत्कद्

नानाल्यवानककतरं हिकियासंबोधनावबोधितं ।

लोकं सन्ननयटूपदे रहः पेपीयमानं नुदा

भूवाद्भाट्तयङ्कनं कलिमलप्रुतिनः श्रेयसे ॥ ७ ॥

सूक्तं करोति वाचालं पङ लद्धवते fuf d

यत्कृपा तमह वन्दे पर्‌ानन्द्माधवं ॥ ८ ॥

वं ब्रह्मा बहृणेन्द्रहूढगबहूतः स्तुन्वन्ति दिव्यैः पदे

वदेः साङ्क्यद्क्रमोपनिषदेरगयन्ति वं सासगाः d

ध्वानावस्विततद्तेन मनला पप्यन्ति यं योगिनो

यच्यान्तं न विः सुहालुलणणा देवाय तस्मै नमः ॥ र ॥

Duo loci multum inter se diversi contünentur hoc prooemio; alter, qui wet, i. e, meditatio inscribitur, pessimis versibus constat, quibus insipidius quid vel puerilius Sanscriüce scriptam legere me vix memini. Prior incantamentum, qm, praebet, quod haud dubie in culta Vishnüs usurpatum fuit et probabiliter adhuc in usu est; a pocta nostro non profectum esse prorsus recte censuit ScurEckLIUs, seriorisque aevi haud dubie commentum est. Praeter singula Krishnae membra, uti observavit Schlegelius, ctiam lorica cius (mex) et arma (sra) invocantur versibus ex Bh. G. laudatis. Hisce precationum formulis praemissa sunt nomina trium Bhagavadgitae versuum; de primo, वोन, in praefatione dixi; secundum, sfz, et potestatem, facultatem notat et hastam, terium, germ, pilam et cuneum. Priori sensu accipiendum esse gw, probabilius mihi esse videtur, quia versu, qui ita nominatur, docetur, omnes alias religiones deseri oportere unicumque refugium esse Krishnam; summa ilaque vis ei

¬)

21111}. पप्रा, Quo sensu dictum sit mcm, minus mili liquet;