Bitef

śmierci Giordano Bruno, spalonego w 1600 roku na stosie za niestosowne poglądy i »Dell’infinito, universo e mondi«. W przedstawieniu wykorzystano autentycznae dokumenty z procesu i pisma filozofa, wszystkie przetłumaczone w latach pięćdziesiątych na polski po to, aby pokazać, jaki to kościół jest brzydki. Historię Giordana Biura Podroży opowiedziało mądrze i efektownie, wykorzystując cale dobrodziejstwo środkow i możliwości teatru alternatywnego, spektaklu ulicznego. Przestrzeń ograna została horvzontalnie i wertykalnie: dzięki wysokim elementom scenografii i ważnej w tego typu spektaklach umiejętności gry na szcudlach (aktorów Biura Podróży szkolił w tym zakresie wirtuoz: Marcin Kęszycki z »Ósemek«). Wykorzystano w najrozmaitszy sposób ogień, wiatr, puch i wodę, a nawet tzw. artykuły spożywcze. »Ogrywano« widzów, przestrzeń, eksploatowano nagość i wytrzymałość kreującego główną rolę aktora. I tak powstała pomysłowo zrealizowana opowieść uniwersalna. Giordano spłoną, aby odrodzić się w rzeczywistości idealnej, anielskiej. Wymarzonej: pełnej miłości. Jest na koniec taka piękna scena... Siła Teatru Biuro Podróży, teatru ulicznego, takiego teatru, który, odsuwając na drugi plan intelekt, angażuje wszystkie zmysły na wrażliwość (nie: kompetenceję) widza. Siia

teatru, który odgrzewa w skołatanym, zabieganym widzu najpierwsze tęsknoty. Po spektaklu, w tłumie, spotkałem przyjaciela, który płakał. Jak dziecko, stara panna, dorosty mężczyzna z niezrozumiałej, intensywnej, krótkiej jak błysk radości. Ze wzruszenia chwilowym olśnienim, że napravdę istnieją jakoś gdzieś istotne wartości. □ Kajetan Piekarski, »Opcje«, br. 1. 1993. U Sanoku spalili Đordana Poslednjih pet aprilskih dana proveo sam u Sanoku. Zanemario sam prestonička pozoriśta i pisanje recenzija o njihovim novim premijerama, ali to se może popraviti. Međutim, sledeći festival autorskih kolaż pozoriśta sanocki Dom kulturę organizuje tek za godinu dana. Ovogodišnji Kolaż trajao je osam dana. Repertoár festivala sastavljen je prema proverenom načelu - ugoditi i jednoj i drugoj strani. Nekoliko poznatih i dobrih predstava, nekoliko dobrih, mada sasvim nepoznatih, i najzad, jedna veoma poznata i izvrsna (»Scenario za nepostojećeg, mada mogućeg instrumentalnog glumca«, u izvođenju Jan Peszek) i druga, joś poznatija i veoma losa (»Život je divan«