Bitef

Epifanceva, Vasilija Senjina, Mindaugasa Karbauskisa, Sergeja Puskepalisa, Nikolaja Dručeka i druge. Uporedo sa pedagoškim radom, Fomenko nastavlja da režira u moskovskim pozorištima. Njegova rediteljska ostvarenja nastala 1980 - 1990-ih godina u raznim pozorištima obuhvataju Plodove prosvete L. N. Tolstoja u pozorištu "V.V. Majakovski" (1985); Parnica A. V. SuhovoKobilina (1988); Gospodaru naš F. Gorenstejna (1990); Bez krivice krivi A, N. Ostrovskog (1993); Pikova dama po A. S. Puškinu (1996); Vaskrsenje Hi čudo svetog Antonija M. Meterlinka (1999) u pozorištu "Evgenij Vahtangov"; Kaligula A. Kamija u pozorištu "Mossovjet" (1990); Veličanstveni rogonja F. Kromelinka u pozorištu "Satirikon" (1994). Fomenkova glumačko-rediteljska kiasa (druga po redu) dobila je 1993. godine status pozorišta, sa Pjotrom Naumovičem Fomenkom kao umetničkim rukovodiocem. Naziv je nastao spontano: reč 'radionica" kako se sve klase u GITIS-u nazivaju, prerasla je iz nadimka u ime. Tako je rođeno moskovsko pozorište "Radionica Pjotra Fomenka", gde, pored umetničkog rukovodioca, predstave režiraju Sergej Zenovač, Evgenij Kamenjkovič, Ivan Popovski i Nikolaj Druček. Mesta u pozorištu redovno popunjavaju učenici majstora. Danas su u trupi tri pokolenja “fomenkića' (tako pozorišna Moskva zove glumce "Radionice"), a ime su već stekli Galina Tjunina, Ksenija i Polina Kutjopove, Kiril Pirogov, Karen Badalov, Jurij Stjepanov, Irina Pegova, Evgenij Ciganov i drugi. Na repertoaru pozorišta su Fomenkove režije: Vuci i ovce A, N, Ostrovskog (1992), Jedno apsolutno srećno selo po B. B. Bahtinu (2000) dramatizacija proze L. N. Tolstoja Porodična sreća (2000) i Rat i mir. Početak romana. Scene [2001), Luda iz Šajoa Z. Zirodua (2001) i Egipatske noći A, S. Puškina (2002). Predstave u Fomenkovoj režiji poslednjih godina su redovno dobijale razne pozorišne nagrade: nagradu "Stanislavski" (1994, 2000), nagradu "Kristalna Turandot" (1994, 1996), nacionalnu pozorišnu nagradu "Zlatna maska" (1995, 2001, 2002). Sam P. N. Fomenko je 1993. godine dobio zvanje

narodnog umetnika Rusije i bio dobitnik Državne nagrade Ruske Federacije (1995, 1998,2002), nagrade Trijumf" (2001) i nagrade "G. Tovstonogov" (2001). Nagrađen je ordenom zasluga za domovinu IV i 111 stepena (1996, 2003). Pjotr Naumović Fomenko uradio je vise od šezdeset predstava u pozorištima u Moskvi, Lenjingradu, Tbilisiju, Vroclavu (Poijska), Salcburgu (Austrija) i Parizu (Francuska). Poslednje Fomenkovo pozorišno delo je Suma A. Ostrovskog, čija je premijera bila marta 2003. g. na sceni pariskog pozorišta Comedie Francaise. Trenutno priprema Tri sestre A. P, Cehova. Obično se uzima da je zvaničan datum nastanka pozorišta "Radionica P. Fomenka” 1993, godina, kada je gradonačelnik Moskve potpisao ukaz o osnivanju opštinskog pozorišta pod rukovodstvom Pjotra Naumoviča Fomenka. Sami "fomenkići", međutim, računaju svoju biografiju od jula 1988. godine kada je Pjotr Fomenko odabrao drugu grupu za svoju škoisku radionicu na katedri za režiju Ruske akademije pozorišne umetnosti (GUIS), Naziv je nastao spontano: reč "radionica" kako se sve kiase u GITIS-u zovu, prerasla je iz nadimka u ime. Tako se rodilo moskovsko pozorište "Radionica Pjotra Fomenka", gde pored samog umetničkog rukovodioca predstave režiraju Sergej Ženovač, Evgenij Kamenjkovič, Ivan Popovski i Nikolaj Druček. Mesta u pozorištu redovno popunjavaju